มื้อเย็นของ วันที่ 7 ธันวาคม มีพรรคพวกสนิทๆ ซึ่งเคยทำงานกับผม 6-7 คน มาตั้งโต๊ะกลางลานบ้าน แล้วช่วยกันทำ ปิ้ง-ย่าง กินกันเป็นมื้อเย็น หน้าบ้านผมที่เชียงราย
ผมเองเลิกกินอาหารมื้อเย็นมาสองปีแล้ว แต่ก็ได้มาร่วมวงคุยกันและถ่ายรูป ซึ่งคืนนั้นผมก็ได้ส่งภาพที่ถ่ายมาไปทาง LINE ให้ คุณกีรติกร สืบสิงห์ อดีตผู้จัดการ บริษัท คู่สร้างคู่สม จำกัด
เช้ามืดวันรุ่งขึ้นผมเปิดโทรศัพท์มือถืออ่าน LINE ต่างๆ ที่มีคนส่งมาก็มาสะดุดและตกใจแทบช็อคที่คุณกีรติกรส่ง LINE มาถามผมว่า น้องโฮย่าลูกสาววัยแปดขวบของเขาให้ถามลุงดำรงกว่า…
“ที่อยู่ใต้โต๊ะอาหาร ที่บ้านลุงดำรง ในรูปนั้น คือ โคเคน หรือ กัญชา”
ฉิบหายละซิกู! ผมนึกในใจ
เรื่องราวมันมีอยู่ว่า ตอนปลายเดือนที่แล้ว ครอบครัวนี้อันประกอบ คุณก้อยภรรยา ดช.ฮัก และ ดญ.โฮยา กับ กีรติกร ได้มากินข้าวกับผม ที่กรุงเทพฯ ผมก็ได้เล่าให้ฟังว่า ผมได้ขอลูกหมาพันธุ์ไทย 2 ตัวมาจากชาว อาข่า ใกล้ๆ บ้าน มาเลี้ยงที่บ้านเชียงราย
เพื่อให้เป็นเพื่อนกับผัวเมีย กะเหรี่ยงพม่า คนเฝ้าบ้านผม และหวังประโยชน์อีกว่า มันจะเห่าเวลามีคนแปลกหน้าเข้ามาในบา้น และมันจะ หอน เวลามีผี หรือ วิญญาณลึกลับอะไรหลงเข้ามาในเขตรั้วบ้าน
ผมเล่าต่ออีกว่า ทั้ง 2 ตัว เป็นพี่น้องกัน อายุ 1 เดือน ผมได้ตั้งชื่อให้ทั้งคู่ไปเรียบร้อยแล้ว โดยถูกคัดค้านเสียงแข็ง จากภรรยา และลูกสาวคนเดียวของผม ราวกับว่าผมจะไปซื้อเรือดำน้ำอย่างงั้นแหละ. !
คือเจ้าตัวผู้ ผมตั้งชื่อว่า โคเคน
ตัวเมีย ผมให้ชื่อ กัญชา
หนูโฮยา ได้ยินลุงดำรงบอกชื่อหมา ก็ยิ้ม แบบหน้าเอ๋อๆ ประกายตาวาว แฝงไว้ด้วยความงงๆ
เช้าวันนั้นผมรีบตอบคำถามที่โฮยาถามว่า ที่อยู่ใต้โตะอาหารนั้น โคเคน หรือกัญชาว่า “มันคือ โคเคน ที่หูจะตั้งตลอด ตัวเตี้ยกว่ากัญชา แต่อ้วนล่ำ ตัวกลมดิก”
ผมบอกกับ พ่อโฮยาว่าถ้าเกิดเจ้าหน้าที่ปราบปรามยาเสพติด ป.ป.ส. หรือ ทหาร ตำรวจ จะมาตรวจค้นยาเสพติดที่บ้านผมเชียงราย แค่ผมเปิดประตูรั้วบ้าน พวกเขาก็จะเจอทั้ง โคเคน และกัญชา จะรุมเห่ากัน ขรม !
สวัสดี จากเชียงราย
