สันต์ สะตอแมน
เชิด ทรงศรี..ปูชนียบุคคลวงการหนังไทย
หากท่านยังมีชีวิตอยู่..20 กันยานี้ ก็จะมีอายุครบ 91 ปี ซึ่งก็แก่กว่าคุณอานันท์ ปันยารชุน อดีตนายกรัฐมนตรีคนที่ 18 แค่ปีเดียว!
แต่..สำหรับคนในวงการบันเทิงแล้ว น้อยคนที่จะรู้ “อายุ” ของอดีตผู้กำกับภาพยนตร์ระดับตำนานท่านนี้ และถ้าใครอยาก (สอด) รู้ เอ่ยถาม..
เชิด ทรงศรีก็จะบอก “ไม่รู้” แต่หากเซ้าซี้ท่านก็จะพูด “จะรู้ไปทำไม อย่าไปสนใจกับอายุเลย” ประมาณนั้น!
นี่..ถ้าผมไม่เปิดวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี ดู ก็ไม่รู้หรอกนะว่า “เชิด ทรงศรี” เกิด 20 กันยายน 2474 ก่อนหน้าคุณอานันท์หนึ่งปี และด้วยเป็นคนที่ “หยุดอายุตัวเอง” ไว้แต่หนุ่ม..
เชิด ทรงศรี จึงไม่ยอมที่จะเป็นลุงเป็นน้าเป็นอาใคร นอกจากเป็น “พี่” เป็น “น้อง” หรือ “เพื่อน” เท่านั้น!
จะเด็ก จะหนุ่ม จะผู้ใหญ่ ใครไปเรียกลุง เรียกอา หรือเรียกน้า ท่านก็ถามสวนทันทีว่า.. ผมไปพี่พ่อ เป็นน้องพ่อ น้องแม่คุณตั้งแต่เมื่อไหร่?
เป็นคำพูดที่จริงจัง เสียงแข็งนะ ไม่ได้ล้อเล่น แต่พอเห็นอีกฝ่ายหน้าถอดสี เชิด ทรงศรี ก็จะปลอบ.. “เรียกผมพี่เถอะ ดูใกล้ชิดสนิทสนมกว่า”..
ซึ่งผมนั้นโชคดีหน่อย..ปะหน้าท่านครั้งแรก ก็เรียก “พี่เชิด” เลย ตามสันดานตัวเองที่ไม่ชอบเรียกขานผู้สูงวัยกว่า ว่าลุงป้าน้าอา จึงเลยไม่ถูกย้อน-ถูกสวน..
ยิ่งได้แหลง (พูด) ภาษาถิ่นเดียวกันด้วยแล้ว ดูเหมือนจะ “ถูกคอ” กันดีเรื่อยมาจนกระทั่งวาระสุดท้ายที่พี่เชิดจากไป!
ครับ..ที่หยิบเอาพี่เชิดมาพร่ำเสียยืดยาวก็ไม่ใช่ไร พอดีวันสองวันมานี้ได้อ่านข่าวที่คุณอานันท์พูดทำนอง..
“คนแก่ต้องรู้ว่าเวลาของเรามันหมดไปแล้ว อย่างรุ่นของตนต้องอยู่ข้างนอกเวที คนที่จะบริหารประเทศต้องเป็นคนรุ่นใหม่ ซึ่งจะมีอายุเท่าไหร่ก็ตาม
แต่จะต้องเป็นคนที่มีความคิดใหม่ๆ จะนำความคิดเก่าๆ มาใช้ไม่ได้แล้ว”
เลยทำให้นึกถึงพี่เชิด ผู้กำกับภาพยนตร์ที่ไม่ได้สนใจหรือให้ความสำคัญกับเรื่องอายุ หรือความเป็นคนรุ่นใหม่-รุ่นเก่าขึ้นมาในหัว!
ความจริง ก็เพิ่งจะไม่กี่ปีมานี้หรอกที่มีกลุ่มคนได้แพร่เชื้อ-ปลุกกระแส แบ่ง “รุ่นใหม่-รุ่นเก่า” ให้เกิดแตกแยก (ทางความคิด) ของคนในชาติจนลุกลามไปทั่วทุกหัวระแหง
แต่ก่อนนั้น จะรุ่นเก่า-รุ่นใหม่ สังคมไทยก็อยู่แบบผสมกลมกลืนด้วยความสงบ ราบรื่น เรียบร้อยตลอดมา แม้แต่ในสภา นักการเมืองก็ไม่เคยจะยกรุ่นเก่า-รุ่นใหม่มาถกเถียงกัน
ตอนคุณอานันท์ได้รับเกียรติจากทหาร (คณะปฏิวัติ) เชิญให้เป็นนายกรัฐมนตรี ก็อายุ 60 เข้าไปแล้ว ถ้ารู้สึกตัวว่า “ตกยุค” ทำไมตอนนั้นไม่เกิดความรู้สึก แล้วปฏิเสธไปล่ะ?
และไม่เพราะ “รุ่นเก่า” อย่างคุณอานันท์ดอกรึ ที่ได้ช่วยประคับประคองให้ประเทศไทยก้าวย่างผ่านพ้นอุปสรรคนานัปการมาได้ จนได้รับการยกย่อง..
เป็นนายกรัฐมนตรีที่ทำคุณประโยชน์ให้กับประเทศชาติมาจวบจนทุกวันนี้!
ปัจจุบัน แม้จะอายุ 90 ปีเต็ม แต่ผมก็เห็นเป็นประจักษ์ ว่าคุณอานันท์ยังสามารถทำประโยชน์คุณงามความดีเพื่อบ้านเมืองได้อยู่ต่อไป ก็อยากบอกท่าน..ยังครับ ยังไม่หมดเวลา!
ดู “ป๋าเปรม” สิ ท่านทำงานเพื่อประเทศชาติจวบสิ้นลมหายใจสุดท้าย มีเพียง “ความตาย” เท่านั้นแหละครับ ที่จะกดปุ่ม “หมดเวลา” ให้กับบุคคลที่ทำคุณประโยชน์-ตอบแทนคุณแผ่นดิน!
ฉะนั้น..ไม่ว่าจะอยู่ใน-นอกเวที ใคร่วิงวอนคุณอานันท์อย่าได้ปล่อยมือ วางใจให้กับคนรุ่นใหม่เสียทีเดียว แต่ควรใช้ความรู้-ประสบการณ์..
คอยประคับประคองให้นักการเมืองทุกรุ่นสามารถทำงานเพื่อบ้านเมือง-ขับเคลื่อนประเทศร่วมกันต่อไปให้ได้อย่างราบรื่น..
ด้วยความเคารพครับ!
