สันต์ สะตอแมน
กวาดไป 6 รางวัล!
ก็..ขอปรบมือ-ดีใจกับ “มาตาลดา” ละครสร้างสรรค์ที่ทำให้ผมรู้สึกอิ่มเอิบในทุกตอนที่นอนดู แม้จะผิดหวังไปบ้างกับรางวัล “นักแสดงนำหญิงยอดเยี่ยม”..
ที่มองและตัดสินใจเอาตามสายตา-ความรู้สึกของตัวเองมาตั้งแต่ละครอวสาน ว่าคุณเต้ย-จรินทร์พร จุนเกียรติ จะต้องคว้ารางวัลนี้ไปแน่นอน!
แต่เมื่อตาผมมองต่างกับตาคณะกรรมการก็ต้องยอมรับในการตัดสิน และก็เชื่อว่าคุณแอน ทองประสม ที่ได้รางวัลนักนำหญิงยอดเยี่ยมจากละครเรื่อง “เกมรักทรยศ”..
ฝีไม้ลายมือทางการแสดง จะโดดเด่น-เหนือกว่า!
ซึ่งก็ต้องขอแสดงความยินดีกับคุณแอนเอาไว้ ณ ตรงนี้ พร้อมๆ กับคุณอนันดา เอเวอริงแฮม ที่ได้รับรางวัล “นักแสดงนำชายยอดเยี่ยม” จากละครเรื่องเดียวกัน
อย่างไรก็ตามในความผิดหวังนั้น ผมก็ยังมีความสมหวังอยู่ด้วย ตรงที่คุณชาตโยดม หิรัณยัษฐิติ ที่ผมก็หมายตาเอาไว้แต่แรก..
จะได้รางวัล “นักแสดงสมทบชายยอดเยี่ยม” จากบท “กะเทยเฒ่า” ในละคร “มาตาลดา”!
โดยสายตาคณะกรรมการได้มองเห็นตรงกับผม และได้มอบรางวัลนี้ให้..ก็ขอแสดงความยินดี-ดีใจด้วยล่ะกัน!
ส่วนคุณหนุ่ม-กรรชัย กำเนิดพลอย เจ้าตัวได้โพสต์เองว่า.. “โอ้ยยยยตื่นเต้น ขอบคุณพี่ๆ น้องๆ สื่อมวลชนทุกๆ ท่านนะครับ
ที่โหวตให้ผมได้รับรางวัลนาฏราชครั้งที่ 15 สาขาผู้ประกาศข่าวชายยอดเยี่ยม
ผมไม่เคยคิดมาก่อนเลยว่าจะได้รางวัลนี้ในเวทีนี้ มันโคตรฝันเลยครับ และต้องขอบคุณคุณผู้ชมทุกๆ ท่านที่ติดตามและเป็นกำลังใจให้ผมตลอดมานะครับ
ที่สำคัญขอบคุณช่อง 3 ที่ให้โอกาสผมได้อ่านข่าวในรายการเที่ยงวันทันเหตุการณ์ครับ ขอบคุณจากใจจริงๆ ครับ”
ครับ..นี่ก็ได้ความชัดเจนว่าการมอบ “รางวัลนาฏราช” ของสมาพันธ์สมาคมวิชาชีพวิทยุกระจายเสียงและวิทยุโทรทัศน์ นั้น
ใช้วิธีการ “โหวต” ไม่ได้มีคณะกรรมการตัดสินโดยตรงอย่างที่ผมเข้าใจ แต่ไม่ว่าจะแบบไหน-อย่างไร ผมก็มั่นใจและเชื่อในความบริสุทธิ์-ยุติธรรม-โปร่งใส
ก็ขอปรบมือ-ดีใจอีกครั้งกับ “มาตาลดา” ที่ได้รับการยกย่องให้เป็นละครที่ “ดีที่สุด” ของปี 2566 และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าละครแนวนี้จะมีให้ดูอีกในวันข้างหน้า
หรือหากจะมีผู้ผลิต-ผู้กำกับท่านใด หยิบเอานวนิยายเรื่อง “ชายสามโบสถ์” มาสร้างไม่ว่าจะหนังหรือละคร ผมก็จะขอเชียร์อย่างสุดใจเลยอ้าว!
เออ..แต่นี่ไม่ได้จะเชียร์ เพียงแค่ให้นึก “ขอบคุณ” (เบาๆ) ที่คุณทิชา ณ นคร ผู้อำนวยการศูนย์ฝึกอบรมเด็กและเยาวชนชายบ้านกาญจนาภิเษก ผู้เชี่ยวชาญด้านเด็กและเยาวชน โพสต์..
“บุ้งจ๋า …ป้าได้กอดบุ้งครั้งสุดท้าย ได้อยู่พร้อมหน้าทุกคนที่รักบุ้ง แม่ พี่ และน้องๆ ทุกคนเข้าใจบุ้ง แม้จะเสียใจ ร่ำไห้
ความเศร้าโศกในวันนี้ของทุกคน จะเปลี่ยนแปลง จะตกผลึกเป็นความทรงจำ เป็นแรงบันดาลใจ เป็นพลังในการเดินทางไกล แล้วพบกันนะคะ …
เยาวชนที่เสียสละและกล้าหาญแห่งยุคสมัยของป้า”
ต้องขอบคุณที่คุณทิชาไม่ได้นำเอาความตายของบุ้ง ทะลุวังไปกล่าวโทษหรือตำหนิผู้หนึ่งผู้ใดให้เป็นประเด็น แต่ได้ไว้อาลัยด้วยความซาบซึ้งตามอย่างคนที่มีใจผูกพันกัน
ผมนั้น แม้จะไม่ได้มีความผูกพันใดๆ กับผู้ตาย แต่เห็นบางคอมเมนท์ในเพจต่างๆ แล้วก็ให้รู้สึกสะท้านสะเทือนใจ..
ไม่เคยคิดมาก่อนว่าสังคมไทยเราจะมีคนที่จิตใจวิปริต-วิปลาสถึงขนาดสาปแช่งหรือแสดงความสะใจกับการตายของผู้อื่นเช่นนี้!
ไม่ได้จะขอ แต่อโหสิได้ก็อโหสิให้เธอเถอะนะ..บุ้งเองก็ไม่ได้ทำเวร-ทำกรรมอะไรให้กับประเทศชาติมากมาย เพียงแค่อุดมการณ์และการแสดงออกที่เกินเลยไปเท่านั้น..
ไม่ถึงขั้นดึงฟ้าต่ำ ทำหินแตก แยกประเทศ อย่างเขา..
ก็..เขานั่นแหละ!
