ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
ในฐานะคนชอบกิน “แลน”..
หรือถ้าพูดว่า “โตมากับแลน” ก็เห็นจะไม่ผิด เพราะชีวิตวัยเด็กที่อยู่กลางทุ่ง-กลางป่าถิ่นชนบทนั้น
แลน..ถือเป็นอาหารพิเศษ ที่ไม่เฉพาะรสชาติ หากแต่ก่อนจะได้ลิ้ม ผมทั้งล่าเอง เถือหนังเอง ตำเครื่องเอง และต้องไปคั่วอยู่ริมขนำไกลบ้านนู้นน!
“มึงห้ามเอาเข้าบ้านเด็ดขาด” คำสั่งแม่ ต้องเชื่อฟังและยึด-ปฏิบัติแบบไม่ต้องถามเหตุผล แต่ผมก็ไม่เคยสงสัย เพราะลุงเคยพูดเข้าหู..
แลนน่ะเขาถือ เข้าบ้านไหนซวย!
ซึ่งจริง-ไม่จริงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่า ถ้าแลนอยู่ใต้ถุนบ้านใคร แม่ไก่ซวยแน่ๆ เพราะมันจะเขมือบไข่จนเกลี้ยงรัง และด้วยมันชอบกินไข่ไก่นี่กระมัง?
“ไข่แลน” จึงเป็นที่นิยมชมชอบของผมและเพื่อน..นี่ก็เพราะลุง (คนเดิม) อีกแหละ พูดว่า..ไข่แลนกินแล้วมีพลังวังชา ซึ่งตอนนั้นก็ไม่รู้ว่าจะเอาพลังวังชาไปทำอะไร..
อย่างดีก็แค่วิ่งเปี้ยว วิ่งขี่หลัง เล่นเตย (ตี่จับ) เล่นล้อหมุน เล่นไม้ตีแป๊ก ส่วนเล่นชักว่าว จะเป็นฤดูกาล ไม่ได้ชักเล่นกันทุกวัน ต้องรอลม!
นี่..ที่รำลึกอดีตเแลน หรือ “ตะกวด” ที่จัดอยู่ในไฟลัมสัตว์มีแกนสันหลังชั้นสัตว์เลื้อยคลานชนิดหนึ่ง มีรูปร่างคล้ายเหี้ย ซึ่งเป็นสัตว์ที่อยู่ในสกุลและวงศ์เดียวกัน ขึ้นมาไม่ใช่ไร
พอดี..นั่งตรวจดูข่าวคราวในแวดวงบันเทิงจากสื่อหลัก-สื่อออนไลน์ ที่วานนี้มีข่าว..อิ๋งอิ๋ง สิทธิณี พิธีกรดังยุค 90 ป่วยเป็นมะเร็งระยะสุดท้าย สุดช้ำโดนสามีนอกใจหันไปคบหมอนวดกะปู๋
ข่าว..เมียเสก โลโซ ลื่นล้มไหล่หลุด ข่าวกาละแมร์ เสน่ห์แรง มหาเศรษฐีติดอันดับโลกตามจีบ ข่าวหนุ่ม กรรชัย ประกาศกักตัว หลังทีมงานโหนกระแสติดโควิด-19
ซึ่งระหว่างลังเลไม่รู้จะหยิบประเด็นของใครมาพูด-มาคุย ตาก็เหลือบเห็นข่าว..เนื้อหมูราคาแพง ประชาชนเริ่มหันมาหาเนื้อสัตว์ทางเลือก
เนื้อจระเข้กำลังได้รับความนิยมมากขึ้น แถมมีราคาถูกกว่าเนื้อหมู แต่มีโปรตีนที่สูง ไม่มีไขมัน
และมีคุณสมบัติในการปรุงอาหารที่มีรสชาติเด็ดหลายเมนู โดยเฉพาะเนื้อช่วงโคนหางที่เรียกว่า “บ้องตัน” จะอร่อยเลิศที่สุด
ก็เลยให้รู้สึกเปรี้ยวปากอยากกิน “คั่วแลน” ขึ้นมาซะงั้น ซึ่งไม่ได้จะปลัฟ แต่ที่คุยว่า “บ้องตัน” จระเข้อร่อยสุดนั้น ผมได้ชิมลิ้มรสมาแล้ว ก็โอเค-งั้นๆ..
ถ้าวัดเอาตามลิ้นผม เนื้อแลนปนกระดูกคั่วเผ็ด “หรอยหนัดหวา” ยิ่งมีหนังอ่อนติดเนื้ออยู่ด้วยเอาสเต็กเชฟห้าดาวมาแลกก็เห็นจะไม่ยอม!
ครับ..พูดแล้วก็ให้นึกโมโหคนแถวบ้านทางใต้ เพราะบ้ายาง ปลูกยางกันจนไม่มีป่าเหลือ ตอนนี้กลับไปบ้านแต่ละที จะหาแลนสักตัวสองตัวมากระแทกปากช่างลำบากยากเข็ญ
จะกิน “เป็ดชวา” สัตว์ปีกอีกชนิดที่ถูกปาก-ถูกลิ้นก็ให้เกรงใจเพื่อนรัก-อิสลาม เพราะเอ่ยปาก (ซื้อ) ทีไร มันจะไปจัดการมาให้เสร็จสรรพ เหลือแค่แงะเนื้อออกจากกระดูกแล้วใส่ลงกระทะเท่านั้น
แต่ทุกครั้ง เพื่อนไม่เคยคิดเบี้ย ทั้งๆ ที่เป็ดชวาตัวหนึ่งขี้แพะ-ขี้หมาราคาก็ 500 -600 บาท แพงกว่าเนื้อจระเข้เสียอีก!
สรุป..คือตอนนี้หมูแพง และกว่าจะกลับมาราคาปกติ (ที่ไม่บ่นว่าแพง) ก็เป็นปี-ข้ามปี ฉะนั้นบ่น-ด่าไปก็แค่นั้น สู้หันมาปรับการบริโภค เปลี่ยนรสนิยมเรื่องอาหารของตัวเองจะดีกว่า
เมื่อเขาว่าเนื้อจระเข้อร่อย แถมราคาถูกกว่าหมู ก็น่าหาซื้อมาลองลิ้นกันดู หรือถ้าจะหันมากินแลน ผมก็ยืนยันได้ว่า “หรอยหนัด” แต่ต้องพิถีพิถันตรวจดูให้รอบคอบเสียก่อน..
อย่าให้ถูกหลอกกิน “เหี้ย” เข้าล่ะ!
