ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
จะเทียร์ไหนอย่าได้ผิดหวัง-น้อยใจไป
ประเทศไทย..เราย่อมรู้อยู่แก่ใจ ถ้าคิดว่าการแก้ปัญหาการค้ามนุษย์ของรัฐบาลชุดปัจจุบันได้พัฒนาการ มีความคืบหน้าที่เป็นรูปธรรมจับต้องได้..
การประกาศผลการจัดระดับประเทศไทยในรายงานสถานการณ์การค้ามนุษย์ (ทิปรีพอร์ต) ของกระทรวงการต่างประเทศสหรัฐอเมริกาให้อยู่ระดับเทียร์ 2 วอชลิสต์ ลดระดับจากเทียร์ 2 เมื่อปีที่แล้ว
ก็..ให้คิดให้ถือเสียว่า นี่เป็นการประเมินและจัดระดับฯ จากสายตาของสหรัฐอเมริกา ซึ่งจะได้-ไม่ได้มาตรฐานอย่างไร เราไม่พูด-ไม่วิจารณ์ ไม่แสดงท่าทีอันจะดีกว่า..
แต่หากจะพูด ผมมองรัฐบาลควร “พึงพูด” กับตัวเองให้หนักแน่น.. “ปัญหาการค้ามนุษย์ จะตกหยุดให้ได้ภายในรัฐบาลนี้”!
ครับ..พูดเรื่องผิดหวัง-น้อยใจ วันก่อนเห็นข่าวคุณแอน-จักรพงษ์ จักราจุฑาธิบดิ์ ประธานฯบริษัทเจเคเอ็น ที่ประกาศ..
“ร้านอาหารหลายแห่งประสบปัญหา..แอนอยากช่วย ด้วยการขอเข้าซื้อกิจการ จำนวน 10 แห่ง Inbox รายละเอียดร้านของท่านมาด่วนที่ JKN18 Facebook นะคะ”
ซึ่งก็มีเสียงชื่นชมเซ็งแซ่ แต่เสียงด่านี่สิทำให้คุณแอนรู้สึกน้อยใจ ผิดหวัง และได้ระบายพรั่งพรูออกมาดังนี้..
“Twitter รายหนึ่งปรากฏชื่ออยู่บนภาพใช้ถ้อยคำที่หยาบคายเรียกแอนว่า อี_อก พร้อมทั้งเขียนตามความเข้าใจของตนว่า “รวบซื้อกิจการในวันที่เขาอ่อนแอ อันนี้เรียกว่าช่วยเหลือเหรอ”
ในกรณีนี้แอนขอให้อภัยผู้ที่ป่วยทางสมองและทางจิตท่านนี้ เพราะนอกจากจะหยาบคายแล้วยังขาดอาหารหล่อเลี้ยงทางความคิดอีกว่า กิจการเค้าเจ๊งเค้าหมดเงินทุน ครอบครัวเค้าจะกินอะไร…
ดิฉันซื้อต่อมา ก็กลายเป็นภาระของดิฉันต่อนะ ไม่คิดบ้างล่ะ?!!!
เพราะรายรับจากร้านอาหารเท่านี้ดิฉันจะเอาไปเพื่ออะไร?! และคิดว่ายังขาดทุนด้วย!!!! ดิฉันทำก็เพียงแค่เพื่อให้เค้าจะได้มีเงินกลับไปใช้จ่ายแลกกับสิ่งที่เค้าพลาดไป..
ซึ่งใครเดือดร้อนอยากจะขายก็ขาย… ไม่อยากขายก็ไม่ต้องขาย…ไม่เดือดร้อนก็ไม่ต้องสิคะ!!!! เงินดิฉันอยู่ในกระเป๋าดีๆ อยู่แล้วก็จะได้อยู่ที่เดิม…ไม่ต้องออกไปช่วยใคร หากปากเสียกันแบบนี้!!!!
….หากคุณไม่ใช้สมองแล้วใช้แต่โซเชียลมีเดียโดยการมีอะไรก็ด่าไปเรื่อยๆ…ไม่มีการวิเคราะห์ก่อนวิจารณ์….ประเทศชาติจะเจริญได้ไหมคะ??!!
ครับ..ก็ให้เห็นใจ-เข้าใจความรู้สึกของคนที่เจตนาดี มีใจ (บริสุทธิ์) อยากจะช่วยเหลือผู้ที่กำลังได้รับความเดือดร้อน ย่อมจะเกิดอารมณ์หากมีใครแปลงความตั้งใจไปในทางลบให้เสียหาย
กระนั้นก็ไม่อยากให้อารมณ์ขุ่นมัวไปกับผู้ป่วยทางสมอง จนทำให้สิ่งที่คิดดี-ทำดี ต้องหยุดชะงักหรือล้มเลิกไป ขอให้คุณแอนได้รีบเข้าอุ้ม-เข้าแบกร้านอาหารที่ “ไปต่อไม่ไหว” เร็วๆเถอะ
ช่วยคนในยามล้มเป็นกุศล ส่วนร้าน “กูจะเปิดมึงจะทำไม” นั่น แสดงว่าพวกเขายังเดินต่อไปได้ รอหมดแรง-ขาอ่อนลงเมื่อไหร่..
ไม่ต้องช่วย..รวบเลย!
