สันต์ สะตอแมน
ดัชนีการเมืองไทย เดือนพฤษภา.2567..
“สวนดุสิตโพล” ได้สำรวจความคิดเห็นประชาชนทั่วประเทศ พบว่า.. “ประชาชนมองการทำงานของรัฐบาลและฝ่ายค้านที่ดีขึ้น เมื่อเทียบกับเดือนก่อนหน้า
โดยเฉพาะฝ่ายค้านที่มีการทำงานเชิงติดตามตรวจสอบอย่างเข้มข้นตั้งแต่การประมูลข้าว 10 ปี ดิจิทัลวอลเล็ต และงานต่างๆ ของรัฐบาล…
สะท้อนว่าประชาชนยังเห็นว่าพรรคฝ่ายค้านยังเป็นที่พึ่งและยังเป็นความหวังของประชาชน”
เอ้า..ฮ้าไฮ้ เจี๊ยบเจี๊ยบ..แล้วที่คุณวิโรจน์ ลักขณาอดิศร โพสต์.. “…ข้าวที่เคยเอาไปใส่ร้ายว่าโกง ว่าเน่า ผ่านมา 10 ปี ปรากฏว่าข้าวไม่เน่า แถมมีคุณภาพดี”
นี่..เป็นการทำหน้าที่ “ฝ่ายค้าน” ที่เข้มข้น เป็นที่พึ่งและความหวังของประชาชนใช่ไหม..อยากรู้ประชาชนคนไหน (วะ) ตอบแบบสำรวจนี้.. เฮ้อ สงสารประเทศ (กู) ไทยชะมัด!
เออ..แล้วนั่น นับวันให้รู้สึกสงสารหลวงพ่อวัดไก่เตี้ยเข้าไปทุกที ก็ดูสิแต่ละเรื่องที่ลูกศิษย์คุณวันชัย สอนศิริ คิด-โพสต์.. “มนุษย์ที่หากินกับความขัดแย้ง… จะเป็นจะตายกับความสงบ
เท่าที่ผมสังเกต… มันมีคนอยู่ประเภทหนึ่ง ที่ทำมาหากินอยู่กับความขัดแย้งในสังคมไทย… พวกนี้จะมีความสุขสนุกสนานและความมันส์ กับการทะเลาะเบาะแว้งของคนในสังคม…
ถ้าบ้านเมืองสงบเรียบร้อย คนพวกนี้จะเป็นโรคซึมเศร้าเหงาหงอย กระเสาะกระแสะหมดเรี่ยวหมดแรง
อาการที่ปรากฏของคนพวกนี้คือ 1.เป็นพวกอคติ มีความโกรธเกลียดอย่างรุนแรงเข้ากระดูกดำ 2.เป็นพวกจินตนาการเพ้อฝัน ดันทุรังอยู่กับอดีต
3.หาเรื่องปรุงแต่งไปเรื่อย ฟุ้งซ่านไปวันๆ เอาแต่ด่า ด่า ด่า 4.จับแพะชนแกะ โยงไปโยงมา หาเรื่องให้วุ่นวาย
5.ยิ่งเห็นคุณทักษิณไปโน่นมานี่ มีคนแห่แหน จะมีอาการเนื้อเต้นเส้นกระตุก หัวใจสั่น หูหนาตาแดง ปัสสาวะฉุนขุ่นเหลือง
…ก็ไม่รู้จะเยียวยาอย่างไร สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม… ไปสงบจิตสงบใจ ไหว้หลวงพ่อสัมฤทธิ์ประสิทธิโชค วัดไก่เตี้ย เขตตลิ่งชัน บ้างก็ดีนะ…”
ครับ..ก็อยากไปสงบจิตสงบใจไหว้หลวงพ่อวัดไก่เตี้ยอยู่เหมือนกันแหละ แต่เห็นคุณวันชัยเที่ยวโพสต์แซะเหน็บแนมคนโน้นคนนั้นอยู่บ่อยครั้ง
ก็เลยไม่ค่อยจะมั่นใจนักว่า การไปทำสมาธิสงบจิตสงบใจที่วัดจะได้ผล เพราะขนาดคนที่นั่งวิปัสสนาอยู่ตรงนั้นเป็นประจำอย่างคุณวันชัย..
จิตใจก็ยังฟุ้งซ่าน เพ้อเจ้อ ปรุงแต่ง-จินตนาการอยู่ไม่หยุดหย่อน!
อย่างโพสต์นี้ก็เห็นชัด..คุณวันชัยเสียเองที่กำลังเพ้อเจ้อ เพ้อฝัน จินตนาการไปตามกิเลส-ตัณหา-รสนิยมตัวเอง
ฟุ้งซ่านถึงขนาดกล่าวหาผู้อื่น มีความสุขสนุกสนานอยู่ท่ามกลางความขัดแย้ง โดยขาดสติที่จะคิด-จะเขียน ว่าที่พวกเขาต้องพูด วิพากษ์วิจารณ์จนปากฉีก-ปากแฉะกันอยู่ทุกวันๆ..
นั่น..ก็เพื่อความถูกต้อง ความยุติธรรม และความมั่นคงของสถาบันที่เป็นเสาหลักของชาติ!
นักโทษทักษิณจะไปโน่น-มานี่ ไม่มีใครเขาเนื้อเต้นเส้นกระตุกหัวใจสั่นหรอก จะมีก็คุณวันชัยกระมังที่ให้รู้สึกหูหนาตาแดง ปัสสาวะฉุนขุ่นเหลือง ด้วยฟั่นเฟือน คิดมาก..
ไม่รู้จะเหยียบ แคมไหนดี?
