หลวงพ่อมาพิจารณาดูแล้ว การพัฒนาประเทศชาติ อันดับแรกคือความพออยู่พอกินของประชาชน ไม่ใช่อยู่ดีกินดี คำว่าอยู่ดีกินดี มันขนาดไหนคำว่าอยู่ดี
คำว่าอยู่ดีมันไม่มีที่สิ้นสุด ดีขนาดนี้ ดีขนาดนั้น พออยู่พอกินพอใช้พอสอย คือไม่ตกทุกข์ได้ยาก ไม่ยุ่งเหยิงวุ่นวายจนเกินไป คือเศรษฐกิจพอเพียงอย่างที่ในหลวงท่านตรัสไว้
ประเทศชาติของเราจะอยู่ยังไงจึงจะพออยู่พอกิน คือต้องหมั่น ขยัน อดทน มัธยัสต์ รู้จักเก็บ รู้จักหา รู้จักใช้ ถ้ารู้จักใช้มันมีเมืองพอ ถ้าไม่รู้จักใช้ มันไม่มีเมืองพอ พอไม่เป็น ถ้าเราไม่รู้จักใช้มันก็ไม่เพียงพอ ถ้ารู้จักใช้มันก็พอเป็นพอไปอยู่ ถ้าใช้อย่างสุรุ่ยสุร่าย เท่าไรมันก็ไม่พอ ในหลักธรรมท่านว่า “มองโลกให้มองต่ำ มองธรรมให้มองสูง”
มองโลกให้มองต่ำ คนต่ำต้อยกว่าเราเป็นยังไง ความเป็นอยู่ของเขา เรานี่เหนือกว่าเขา ดีกว่าเขาแล้วตั้งหลายเท่า ความเป็นอยู่ มีอยู่มีกิน มีเงินเดือน ชาวบ้านเขาที่ทุกข์ยากกว่าเรามีเยอะแยะ นี่คือมองโลกให้มองต่ำ
มองธรรมให้มองสูง คือความประพฤติดีปฏิบัติชอบ ต้องมองผู้สูงเอาไว้ มองหลวงปู่เสาร์ หลวงปู่มั่น หลวงตามหาบัว หลวงปู่ต่าง ๆ ที่ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ หรือครูบาอาจารย์ที่ท่านเป็นต้นแบบต้นฉบับที่สั่งสอนพวกเรา ท่านเป็นยังไง ให้มองสูงเอาไว้ คือให้พยายามปฏิบัติตามที่ครูบาอาจารย์ต่าง ๆ เหล่านั้น พาปฏิบัติ นี่คือมองธรรมให้มองสูง ถ้าเรามองต่ำในทางธรรม เราก็จะตกต่ำลงไปได้
หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
จากพระธรรมเทศนา “ มองโลกให้มองต่ำ มองธรรมให้มองสูง”
แสดงธรรมเมื่อวันที่ ๑๑ มีนาคม ๒๕๔๔
