สันต์ สะตอแมน
ทางออกมี 2 ทาง..
ไม่เป็นของพรรคก้าวไกล ก็ต้องเป็นของพรรคเพื่อไทยเท่านั้น!
นี่..คุณนพดล ปัทมะ ส.ส.บัญชีรายชื่อ พรรคเพื่อไทย ให้สัมภาษณ์ถึงประเด็น “ประธานสภาผู้แทนราษฎร” ที่จะเลือกกันในราวต้นเดือนหน้า
ก็..แน่ล่ะ ไม่ต้องระดับคุณนพดลหรอก เด็กที่ชื่อหยกอะไรนั่นก็รู้ แต่ที่สื่อถามก็เพื่อจะให้ฟันธง ไม่ใช่แทงกั๊กหรืออ้าง..
“เชื่อว่ามีทางออกที่ดีกับประชาชน..โดยพรรคเพื่อไทยคิดเสมอว่าต้องไม่ทำให้ประชาชนผิดหวัง”!
เพราะหากรู้ตัวไม่มีอำนาจ ไม่มีบทบาท ไม่มีหน้าที่กับเรื่องนี้แล้ว คุณนพดลปฏิเสธที่จะแสดงความคิดเห็นเสียก็ไม่มีใครตำหนิได้ และที่สับสนยุ่งเหยิงกันอยู่เวลานี้ก็มีแต่พวกคุณ..
ก้าวไกลกับเพื่อไทยนั่นแหละ ที่พูดกันไปตอบโต้กันมา โดยมีสื่อคอยแหย่ให้เกิดวิวาทะเพื่อการขายข่าวไปแต่ละวัน!
และสำหรับ “ประชาชน” (ที่อ้าง) นั้น ในซีกประชาชนที่เลือกภูมิใจไทย เลือกรวมไทยสร้างชาติ เลือกพลังประชารัฐ เลือกประชาธิปัตย์ เลือกชาติไทยพัฒนา
พวกเขาดูเหมือนไม่ได้รู้สึกผิดหวัง-สมหวังอะไรด้วยอยู่แล้ว จะมีก็แต่ประชาชนที่เลือกก้าวไกล เลือกเพื่อไทยเท่านั้นที่ส่งเสียงคำราม ข่มขู่-เจี๊ยวจ๊าวราวกับว่า..
ถ้าคนพรรคข้าไม่ได้เป็นประธาน-ไม่ได้นายกฯ..บ้านนี้-เมืองนี้ต้องลุกเป็นไฟ!
ซึ่งต้องรอดูกันว่าที่คุณนพดลมั่นใจ..“มีทางออกที่ดี จะไม่มีปัญหาที่ประชาชนฟังแล้วผิดหวังและลดทอนความคาดหวังของรัฐบาล 8 พรรค” จะเป็นอย่างนั้นจริงหรือไม่?
ผมน่ะไม่อยากเชื่อคุณตู่ จตุพรสักเท่าไร และใจลึกๆ ก็อยากให้คุณพิธาได้เป็นนายกฯ แต่ถ้าฟ้ากำหนดให้ “ผมไม่รู้” ได้นั่งเก้าอี้ผู้นำสูงสุด ผมก็..ไม่เกี่ยงงอน!
เอ้า..ส่วนท่านนี้ผมก็ยิ่งจะไม่เกี่ยงงอนหากจะเขียนเรื่องบันเทิงให้ได้อ่านบ่อยๆ ผมหมายถึงคุณ “กวีเหลวไหล” ที่ได้โพสต์ข้อความ..
“หลายปีมาแล้วที่ธีมสร้างหนังฉายภาพยนตร์ หนังจอแก้ว ไม่เหมือนกับตอนเรายังเด็ก
สมัยนั้นพระเอกต้องมีคุณธรรมประจำใจ เป็นนักเลงแต่ไม่ใช่อันธพาล ไม่ลอบทำร้ายใคร (ยกเว้นเป็นทหารขณะลอบบุกค่ายศัตรู) ไม่รุมหมาหมู่ กตัญญู ปกป้องเด็กและสตรี
ถ้าไม่เป็นอดีตทหารเกณฑ์ ก็เป็นตำรวจปลอมตัวมา
ส่วนนางเอกต้องเรียบร้อย รักนวลสงวนตัว กตัญญูบิดามารดา ขี้อาย อดทนต่อการถูกเอารัดเอาเปรียบ ดุด่า ใส่ความ ซื่อสัตย์ โกหกไม่เป็น เอาเป็นว่าศีลแปดมีครบ
คำพูดคำจาในบทสนทนาก็สุภาพเรียบร้อย ส่วนตัวชอบคำว่า “กัน” ซึ่งเป็นสรรพนามบุรุษที่หนึ่งมากที่สุด เพราะฟังแล้วสนิทสนมมากกว่า “ผม” หลายเท่า ปัจจุบันคำนี้สาบสูญไปแล้ว
ทุกเรื่องจะสอดแทรกคุณธรรม ทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ธรรมมะย่อมชนะอธรรม เอาไว้เสมอ
คนรุ่นนั้นจึงซึมซับรับไว้ผ่านซอฟต์พาวเวอร์ (ที่สมัยนั้นยังไม่มีชื่อเรียกแบบนี้) จนกลายเป็นคุณธรรมที่บุคคลควรมีไปด้วยซ้ำ
ขณะที่ยี่สิบปีที่ผ่านมา หนังไทยมีแต่เรื่องตุ๊ดแต๋ว ผีคลำหัว (ในโอ่ง) ด้วยนักแสดงทีมตลกเดิมๆ ผู้กำกับเดิม พูดจาหยาบคาย มึงกู อีดอก ฯลฯ กันไม่กระดากปาก
ส่วนดาราใหม่ๆ ก็มักจะมาจากการปั้นของ “นนท์ หลานพจน์”
ถ้าเป็นหนังดราม่า ก็จะแนวแย่งผัวแย่งเมีย แย่งหวีแย่งประตูกัน นางอิจฉาด่ามา นางเอกด่ากลับเจ็บกว่า ตบมาตบกลับ ไม่มียอม
หนังแทบทุกเรื่องจึงขาดการสอดแทรกคุณธรรมโดยสิ้นเชิง เราจึงเห็นข่าววัยรุ่นรุมทำร้ายกัน รุมโทรมหญิง บ่อยขึ้น
นักการเมืองขี้ห็อกเบ่เบ๊ ตาล่ะล่า ยังไง ก็ยังหลงใหลบ้าบออยู่นั่นแหละ
วัลลี สร้างจากเรื่องจริงของเด็กหญิงยอดกตัญญูผู้หนึ่ง เป็นตัวอย่างเรื่องหนึ่งของหนังยุคนั้นได้เป็นอย่างดี”
ครับ..จะเป็นด้วยหนังไทย-ละครไทยสมัยนี้ไม่ได้สอนให้คนมีคุณธรรม ไม่ได้สอนให้คนทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว ไม่ได้สอนให้รักนวลสงวนตัว
ยุคนี้ เราจึงได้เห็นพระเอกที่ใช้ความรุนแรงกับเมีย กับเมียน้อยจนชินตา-ชินหู แต่ที่ “กัน” เห็นแล้วให้รู้สึกหดหู่ สังเวชใจ ก็ประเภทพระเอกที่ทุบตีเมีย แล้วกลับได้รับความนิยมชมชอบ..
ไม่บอก..หนังเรื่องอะไร?
