“ของถูกไม่มีดี ของดีไม่มีถูก” วลีนี้ ใช้ได้ดีกับสถานการณ์หมูเถื่อนเกลื่อนเมืองได้เป็นอย่างดี เพราะผู้บริโภคจำนวนไม่น้อยต้องรัดเข็มขัดประหยัดค่าใช้จ่ายในช่วงที่เศรษฐกิจตกสะเก็ด ภาวะเงินเฟ้อสูงข้าวของแพงไปทุกสิ่งอย่าง การมองหาของถูกกลายเป็นกิจวัตรในการดำรงชีวิตประจำวันของคนไทยในระยะนี้
ซึ่งรัฐบาลพยายามอย่างยิ่งที่จะปกป้องคนไทยให้มีอาหารปลอดภัยกินอย่างเพียงพอ เพราะทราบดีว่าหมูนำเข้าจากต่างประเทศ ยังมีสารเร่งเนื้อแดงปนเปื้อน อาจก่อให้เกิดการสะสมและเป็นต้นเหตุของโรคมะเร็ง จึงไม่อนุญาตให้มีการนำเข้าหมูจากต่างประเทศมาทดแทนผลผลิตที่หายไปกว่าครึ่งจากโรคระบาด ASF
“ยิ่งห้ามเหมือนยิ่งยุ” หมูเถื่อนหลั่งไหลเข้ามาในประเทศต่อเนื่องตั้งแต่ต้นปี 2565 หลังไทยประกาศพบโรค ASF ขบวนการฉวยโอกาสไม่รอช้า ทำทุกวิถีทางเพื่อโกยกำไรจากส่วนต่างราคาหมูในประเทศที่ทะยานขึ้นไปสูงเป็นประวัติการณ์เกือบ 300 บาทต่อกิโลกรัม
แม้จะปรับลดลงบ้างแล้วขณะนี้แต่ก็ยังทรงตัวในระดับสูง เช่น ราคาเนื้อแดงอยู่ที่ 200 บาทต่อกิโลกรัม ขณะที่หมูนำเข้าล่อใจคนซื้อด้วยราคาต่ำสุดที่ 135-150 บาทต่อกิโลกรัม เสนอขายผ่านช่องทางโซเชียล อำนวยความสะดวกทุกรูปแบบ เป้าหมายร้านอาหารตามสั่ง ร้านหมูกระทะ ไม่พลาดซื้อหาเพื่อลดต้นทุน
นานวันหมูเถื่อนยิ่งเพิ่มปริมาณมากขึ้น เพราะการตรวจสอบและจับกุมของภาครัฐที่เกี่ยวข้องทั้งกรมศุลกากรและกรมปศุสัตว์ ไม่ได้ดำเนินการต่อเนื่อง โดนสะกิดทีก็ขยับกันที โชว์ผลงานให้เห็นพอเป็นกระษัย แล้วก็หายไปทั้งเจ้าหน้าที่และผู้กระทำผิด จับมือใครดมไม่ได้ และในความเป็นจริงมีของกลางที่ตรวจพบเชื้อ ASF และไม่พบเชื้อต้องทำลายทั้งหมด
เพราะมีโอกาสเป็นพาหะนำโรคระบาดดังกล่าวเข้ามาแพร่ในไทยได้อีก แต่ไม่มีใครตรวจสอบว่ามีการทำลายทั้งหมดหรือไม่ เพราะไม่มีการแจงรายละเอียด ขบวนการนำเข้าและขบวนการตรวจสอบของภาครัฐ “เป็นสีเทาๆ” ใครรับผิดชอบคนไทย
ที่น่ากลัวสำหรับคนไทย คือ หมูเถื่อนจำนวนมาก ที่เต็มไปด้วยสารพิษเล็ดลอดออกมาขายให้กับคนไทย ทั้งบนออนไลน์และบนเขียงหมู ซึ่งแยกลำบากมากว่าหมูไทย หรือ หมูลักลอบนำเข้า ดังนั้น เพื่อความปลอดภัยทางอาหารและสุขอนามัยที่ดี
ผู้บริโภคไม่ควรเห็นแก่ของถูก คุณภาพไม่ดี แต่ควรเลือกซื้อหมูที่มีสัญญลักษณ์ “ปศุสัตว์ OK” ของกรมปศุสัตว์ ที่เป็นมาตรฐานรับรองความปลอดภัยตลอดห่วงโซ่การผลิตจากฟาร์มสู่โต๊ะอาหาร (From Farm to Table)
อีกหนึ่งภารกิจสำคัญของภาครัฐ คือ การให้ความรู้กับผู้บริโภคถึงผลร้ายของการบริโภคหมูติดโรคอย่างต่อเนื่อง และต้องขับเคลื่อนการปราบปรามการลักลอบนำเข้าหมูอย่างเคร่งครัดและสม่ำเสมอ อย่าเห็นเป็นเรื่องเล็กน้อยไม่เร่งด่วน ควรใช้อำนาจในมือปิดช่องทางหากินของขบวนการลักลอบนำเข้าหมูเถื่อน ให้ทำงานยากลำบากที่สุดไม่คุ้มค่ากับความเสี่ยงคุกเสี่ยงตาราง
เพราะหากคนไทยยังเห็นกับหมูถูก-หมูเถื่อน เศรษฐกิจไทยในอนาคตคงย่ำแย่ เพราะต้องจัดสรรงบประมาณก้อนมหึมาไปรักษาโรคร้ายให้กับคนไทย แทนการนำไปพัฒนาประเทศด้านอื่นเพื่อความ “มั่นคง มั่งคั่ง และยั่งยืน” ของประเทศไทย
