“ดำรง พุฒตาล เล่าผ่านไลน์” การซื้อบราเซียร์ ซึ่งแสนจะลำบากและยุ่งยาก ที่ถนนหรู และแพงที่สุด ในนครนิวยอร์ก

ถ้าผมยังทำหนังสือคู่สร้างคู่สมอยู่ ก็จะมีเรื่องเล่าสนุกๆ ที่เพื่อนหญิง ซึ่งสนิทสนมกับผมมาก ได้พาหลานสาว วัย 14 ปี ไปซื้อเสื้อชั้นใน ยี่ห้อดังของโลก ที่ร้านหรูซึ่งตั้งอยู่บนถนน 33th street ซึ่งเป็นย่านที่ดัง อยู่ใกล้  Times Square

ถ้าคุณผู้หญิงไทยต้องการจะซื้อเสื้อชั้นใน ซักหนึ่งตัวในเมืองไทย ก็คงแค่เดินเข้าไปในห้าง และไปหาเลือกเอาตามใจชอบ ซึ่งพนักงานขายก็อาจจะถามว่า ผู้ซื้อใช้ขนาด Cup อะไร Cup A หรือ B หรือ C หรือ D ซึ่งดูจะโก้เก๋กว่าที่จะถามว่า ขนาดเต้าของคุณ เอ หรือ บี หรือ ซี หรือ ดี

ถ้าเป็นขนาดA ก็เล็กกระติ๊ดเดียวเท่าฝาขนมครก ถ้าเป็นไซส์ D หรือD plus ซึ่งอาจจะผ่านการทำศัลยกรรมมาแล้ว ก็หมายถึงผู้ซื้อมีขนาดของหน้าอกใหญ่มหึมา เอาเป็นว่าขอไม่เปรียบเทียบกับอะไรก็แล้วกัน

อันต่างกับการที่เดินเข้าไปใน Victoria’s Secret ใน New York ทันทีที่เจ้าหน้าที่ของร้าน ได้รู้ว่า เพื่อนหญิงของผมต้องการจะซื้อเสื้อชั้นในให้กับหลานสาววัย 14 เค้าก็จะส่งเจ้าหน้าที่สาวเข้ามาสอบถามก่อนหนึ่งคน หลังจากทราบความประสงค์ของเราแล้วก็จะวิทยุเรียกเจ้าหน้าที่ผู้เชี่ยวชาญด้าน “นมเด็กวัยรุ่น” โดยเฉพาะ มาประกบทันที

เจ้าหน้าที่คนที่สองนี้ ได้พาหลานสาวขึ้นบันไดเลื่อนไปชั้นสอง และพาไปที่ห้องรับรองโอ่อ่าหรูหรา เพื่อ “ตอบแบบสอบถาม” ต่างๆ โดยที่ คำถามบางข้อ หลานสาวของเธอ รู้สึกงงๆ ว่า กับอีแค่จะซื้อเสื้อชั้นในสักตัว ทำไมต้องถามถึงขั้นนี้

โดยคำถาม จะเริ่มต้นด้วย ถามชื่อสกุล เชื้อชาติ วันเดือนปีเกิด และมาจากไหน ที่อยู่ในอเมริกาอยู่ที่ไหน email address ด้วย เป็นต้น

คำถามต่อมา ถามว่าหนูเป็นผู้หญิงแบบไหน แบบหวานแหวว หรือแบบห้าวๆ หรือแบบ Sporty คุณสามารถบอกอุปนิสัยและความชอบของคุณได้ไหมว่า เป็นสาวโรแมนติก หรือเป็นสาวประเภทเซ็กซี่ หรือเป็นสาวเรียบร้อย เป็นคนประเภทดื้อรั้น หรือประเภทเชื่อฟังผู้ใหญ่ และชอบผู้ชายแบบไหน หรือชอบผู้หญิงด้วยกันฯลฯ และสุดท้ายก็ถามว่า ถ้าเข้ามหาวิทยาลัยจะเลือกเรียนคณะใด

โชคดีที่หลานสาวเพื่อนผมนั้นเรียนอยู่โรงเรียนอินเตอร์ที่เมืองไทย จึงพูดและเข้าใจภาษาอังกฤษเป็นอย่างดี ดีกว่ายัยป้าของเธอหลายเท่า หลานสาวของเธอ เล่าว่า คำตอบส่วนใหญ่เธอได้ตอบว่า “ก็ไม่รู้สิ ฉันยังตอบไม่ได้ เพราะตอนนี้ยังค้นพบตัวเองไม่เจอ I can’t find myself yet!!!”

เสร็จจากตอบแบบสอบถามแล้ว หลานสาวก็เข้าใจว่าจะได้เลือกเสื้อชั้นในสักทีหนึ่ง แต่ไม่ใช่ เจ้าหน้าที่พาเธอไปที่ห้องวัดตัว โดยให้เธอถอดเสื้อชั้นนอกออก เหลือแต่เสื้อชั้นในที่เธอใส่มา จากนั้น ก็มีเจ้าหน้าที่อีกคนหนึ่งมาวัดตัวอย่างละเอียด วัดใต้ฐานอก วัดบนอก วัดเหนืออก วัดรอบตัว วัดไหล่ เป็นต้น

เสร็จแล้วพนักงานบอกให้รออยู่ในห้องนี้ เธอหายออกไปซักครู่ ก็กลับมา พร้อมกับเสื้อชั้นในหลากหลาย มาให้เลือก ซึ่งมีทั้งแบบเซ็กซี่โปร่งๆ ซีทรู แบบสปอร์ตบรา แบบธรรมดา แบบดันทรง แบบเต็มตัว แบบเกาะอก แบบตะขอหน้า หรือตะขอหลัง (ผมก็แอบนึกในใจอยู่ว่า สมมุติว่าถ้าหลานสาววัย 14 ของเพื่อน ได้ตอบแบบสอบถามไปว่าเธอมีรสนิยม ชอบผู้หญิงด้วยกัน ก็อยากจะรู้ว่าแล้วเขาจะเอาเสื้อชั้นในแบบไหนมาให้เลือก…. ลุงดำรงรู้สึกสงสัยจริงๆ )

พอได้แบบที่ต้องการแล้ว ก็ยังไม่ได้ของ พนักงานจะพาลงมา ที่ห้องจำหน่ายสินค้าให้มาเลือกสี ตามแบบที่เลือกไว้แล้ว จากนั้นก็ไปชำระเงิน ถ้าอนุญาตให้อีเมล์ของเราก็ได้ส่วนลดเพิ่มไปอีก เป็นอันได้เสื้อชั้นใน ก็จบกระบวนการขั้นตอนการซื้ออันแสนยุ่งยากเสียที

ผมถามยัยป้าเพื่อนผมว่า ตัวเธอเองซื้อมากี่แบบ เพื่อนผมทำหน้าอารมณ์บ่จอย ตอบผมว่า….. “จริงๆ ฉันก็พอมีเงินจะซื้อนะ แต่ตูไม่มีปัญญาจะตอบแบบสอบถามจุกจิก จู้จี้ ละเอียดยิ่งกว่าไปขอวีซ่าเข้าอเมริกาหรืออังกฤษเสียอีก ก็เลยไม่ได้มาสักตัวเดียว”