เรื่องเล่าผ่านไลน์ LINE ในวันที่ 28 พฤษภาคมนี้ จะขอเล่าถึงคนที่เคยทำงานอยู่กับผม บางคนเคยอยู่หนังสือคู่สร้างคู่สม บางคนเคยอยู่บริษัททัวร์ของผม เมื่อเกิดโรคร้ายระบาด พวกเขา หารายได้หรือประกอบอาชีพอย่างไร ขอเริ่มต้นด้วย อดีตมัคคุเทศก์หญิง ระดับมือทองที่ต้องพานักท่องเที่ยวไทยไปเที่ยวในประเทศต่างๆ ทั่วโลก
อันว่าอาชีพไกด์นั้นจะมีรายได้หลักๆ อยู่สี่ทาง หนึ่ง เงินเดือนประจำจากบริษัท สอง จะได้เบี้ยเลี้ยงเมื่อออกทัวร์ไปต่างประเทศ เฉลี่ยวันละประมาณ 3000 บาท สมมติออกทัวร์ 10 วันก็ได้เบี้ยเลี้ยงแล้วประมาณ 30,000.บาท สาม รายได้จากค่าคอมมิชชั่น จากร้านขายสินค้า อย่างน้อย 15% ของมูลค่าสินค้าที่ลูกทัวร์ซื้อ สี่ เงินทิปหรือเงินตบรางวัล ที่ลูกทัวร์ รวบรวมเป็นเงินสดมอบให้ ตามความพอใจของผู้ใช้บริการ
ผู้ที่ประกอบอาชีพนี้ ถือว่าเป็นผู้ที่โชคดี เพราะแทบจะไม่มีต้นทุนใดๆ เลยแม้กระทั่งค่าใช้จ่ายระหว่างการออกทัวร์ รวมทั้งที่พักและอาหารแม้แต่บาทเดียวก็ไม่ต้องจ่ายเลย เมื่อมีรายได้ดีขนาดนี้ บรรดามัคคุเทศก์ขั้นเทพ จึงมีเงินผ่อนบ้าน ผ่อนคอนโด ผ่อนรถยนต์ และพาครอบครัวไปท่องเที่ยวทั้งในและนอกประเทศได้เสมอๆ เมื่อมีเวลาว่าง
ครั้นเมื่อ โรค “ห่าตำปอด” หรือโคโรนาไวรัสระบาด อุตสาหกรรมการท่องเที่ยวทั้งโลกหยุดชะงักลง รายได้จึงหายไป เพื่อนร่วมงานของผมก็โทรศัพท์มาคุยและระบาย ตลอดจนเล่าให้ฟังว่า พวกเขาต้องหารายได้อย่างไรเช่นอดีตลูกน้องไกด์หญิงคนหนึ่ง ก็กลับบ้านเดิมที่ต่างจังหวัด ไปเก็บมะม่วงในสวนขาย และทำมะปรางแช่อิ่มขาย พร้อมกับส่งมะม่วงกวนมาให้ผมทางไปรษณีย์
อีกคนหนึ่งไปเปิดร้านขายก๋วยเตี๋ยวหมูสุโขทัยและบอกว่าได้ทำ “เคี่ยวเล้ง” พร้อมกับโทรศัพท์มาบอกว่าจะส่ง “เล้ง”มาให้ผมลองกิน ผมไม่เคยได้ยินและไม่รู้จัก ก็ถามไปว่ามันทำด้วยอะไร เธอตอบว่า ทำด้วย “ขาหมู” ค่ะเจ้านาย
ผมเลยบอกไปว่า “ขอบคุณมากไม่ต้องส่งมาหรอก เอา ไว้กินเองเหอะ” ส่วนอีกคนหนึ่งเป็นไกด์ผู้ชาย เป็นไกด์ซุปเปอร์เทพระดับมือทองงานชุกมากแทบไม่ค่อยได้อยู่ประเทศไทยเลย แต่ตอนนี้ นั่งแพ็กปลาช่อนแดดเดียวระบบสุญญากาศ อยู่ที่สิงห์บุรี
ไกด์สาวอีกคนหนึ่ง เป็นคนหนักเอาเบาสู้ทำหลายอย่างเพื่อให้ได้เงิน เช่นสอนโยคะออนไลน์ หรือไม่ก็ขายขนมเค้กลอดช่องมีเวลาก็ทำเจลล้างมือขาย
อีกคนหนึ่งตอนนี้ว่างงาน จึงมีเวลามาดูแลและประคบประหงมหมาพันธุ์ PITBULL กำลังตั้งหลักว่าจะค้าขายอะไรดีก็ปิ๊งไอเดียคือถ่ายรูปหมาของตัวโชว์ในโซเชียล และประกาศว่า ใครสนใจจะถ่ายรูปกับหมาพิตบูลเธอก็ยินดีบริการแต่ก็คิดค่าบริการ ในการถ่ายรูปกับหมาของเธอ
ผมรู้จักกับสามีภรรยาคู่หนึ่งสามีเป็นสจ๊วตภริยาเป็นแอร์โฮสเตท โควิดทำให้ตกงานพร้อมกันทั้งคู่ จึงตั้งหลักทำข้าวกล่อง Deliveryโดยให้ลูกขี่จักรยานไปส่งให้ทุกบ้านในหมู่บ้านที่อาศัยอยู่
สำหรับศิษย์เก่าหนังสือคู่สร้างคู่สมนั้น คนที่เคยทำหน้าที่เป็นช่างภาพ ตอนนี้งานถ่ายภาพก็ลดลง แต่ได้มีอาชีพหลักคือเลี้ยงและเพาะพันธุ์ไก่ชนจำหน่ายอยู่ในภาคอีสาน
อีกคนหนึ่งเป็นนักเขียนประจำอยู่กองบ.ก. ตอนนี้เป็นยี่ปั๊วขายล็อตเตอรี่อยู่ในตลาด ในกรุงเทพ
อีกคนหนึ่งมีอาชีพแปลกๆ คือขายเบอร์โทรศัพท์มือถือ ส่วนใหญ่จะเป็นเลขสวยๆ ที่เป็นเลขมงคล วันก่อนเล่าว่าได้ขายเบอร์โทรศัพท์หมายเลขหนึ่งให้กับพระสงฆ์ในราคาที่ดีมากเพราะหมายเลขนี้จะช่วยให้สุขภาพดีไม่มีเจ็บป่วยพระสงฆ์ท่านรีบซื้อเลยเพราะท่านบอกว่ากำลังอาพาธอยู่พอดี
ส่วนอีกคนหนึ่งบอกชื่อให้ก็ได้ คือคุณกีรติกร สืบสิงห์ อดีตมือขวาของผม และเป็นผู้จัดการบริษัทคู่สร้างคู่สม ปัจจุบันผันตัวเองไปเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างถนน อยู่ในจังหวัดแพร่ซึ่งโรคโควิดก็ไม่ได้กระทบอะไรกับเขานักก็ยังมีงานสร้างถนนอยู่ตลอดเวลา
ที่นำเรื่องนี้มาเล่าสู่กันฟัง ก็อยากจะบอกว่า นี่คือสถานการณ์ ณปัจจุบันนี้ ซึ่งยังไม่รู้ว่าหลังจากโควิด หายจบสิ้นไปแล้ว เราจะต้องเผชิญกับวิถีชีวิตแบบ New Normal “วิถีธรรมดาแบบใหม่” ซึ่งจะเป็นอย่างไรเซียนเซียนก็ยังไม่กล้าพยากรณ์
ผมรู้แต่เพียงว่า ณ วันนี้ ผมอยู่ในสถานะเป็นคน Abnormal
LineID: plewseengern.com
