ข่มอารมณ์ไม่ได้สักที

ผสมโรง

สันต์ สะตอแมน

เคลื่อนไหวแล้วครับ!

ผมหมายถึง “แอมเนสตี้ อินเตอร์เนชั่นแนล” ที่ได้ออกแถลงการณ์แสดงความเป็นห่วงการจำกัดเสรีภาพการทำหน้าที่ของสื่อมวลชนและการแสดงความคิดเห็นของประชาชน

กรณีการประกาศ พ.ร.ก.การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ. 2548 เพื่อให้รัฐมีอำนาจพิเศษในการสกัดการระบาดของไวรัสโควิด-19 ตามที่ “แนวหน้าออนไลน์” รายงานและพาดหัวข่าว..

‘แอมเนสตี้‘ ห่วงใช้พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯสกัด ‘โควิด‘ รัฐจำกัดเสรีภาพสื่อเสนอข่าว-ปชช.แสดงความเห็น

ซึ่งผมอ่านรายละเอียดข่าวแล้ว ก็ได้แต่คิด-พลางนึกอยากถาม (บ้าง).. “องค์กรนี้เขามีไว้ทำไม”?

ที่ถาม เพราะแต่ละเรื่องแต่ละสถานการณ์ที่แอมเนสตี้ออกหน้า ไม่ว่าจะเสนอแนะ เรียกร้อง หรือคัดค้านเรื่องใด-ประเด็นใดก็แล้วแต่..

ล้วนจะตรงกันข้ามกับความรู้สึกของสังคมซะส่วนใหญ่!

ตัวอย่างเด่นชัด ปี 61 ที่ขนกันไปประท้วง “ประหารนักโทษ” หน้าคุกบางขวาง ในขณะที่สังคมไทยได้แสดงความพึงพอใจและสนับสนุนคำตัดสินของศาลที่เด็ดขาด

เช่นกันกับเหตุการณ์ไวรัสโควิด-19 ณ ขณะนี้ ที่ประชาชนคนไทยต่างเห็นดี-เห็นงามกับการประกาศ พ.ร.ก.การบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉินของรัฐบาล..

เพื่อป้องกัน-ยับยั้งการแพร่เชื้อ และเพื่อความปลอดภัยในชีวิตของประชาชน!

แต่แอมเนสตี้ ก็มองด้วยเหตุผลเดิม-มุมเดียว “รัฐจำกัดเสรีภาพ” ซ้ำร้ายไปกว่านั้น ยังทำเป็นตาบอด-หูหนวก ไม่เห็น-ไม่ได้ยิน..

ว่าการแสดงความคิดของประชาชนอย่างเสรีผ่านสื่อออนไลน์ ได้เป็นปัญหาและอุปสรรคในการป้องกัน-ต่อสู้กับโควิด-19 เพราะว่อนไปด้วยเฟกนิวส์!

เอะอะก็เรียกร้อง “สิทธิมนุษยชน” โดยไม่มองไม่สนใจต่อสภาพความเป็นจริง จะสนอยู่แต่ต้องรีบฉวยจังหวะ-โอกาสที่จะได้แสดงผลงานให้ฝรั่งที่สนับสนุนทุนรอนได้ประจักษ์..

ไม่งั้น..จะพานปากแห้งกัน!

ผมนั้น บอกตามตรง ไม่อยากจะพูดถึงองค์กรนี้ที่มีแต่คนประเภท “หูทวนลม” เพราะพูดไป-เขียนไปก็คล้ายดัง..

นั่งสีซอให้ “คาราบาว” ฟัง”!

อีกอย่าง..ตั้งใจจะไม่พยายามทำให้ผู้อ่านต้องเครียดในท่ามกลางวิกฤติที่กำลังเผชิญอยู่ให้หนักขึ้นไปอีก แต่เห็นข่าวพวกแอมเนสตี้ทีไร..

บังคับใจ-ข่มอารมณ์ไม่ได้เสียทุกที!