เปลว สีเงิน
วันนี้ เรื่องชาวบ้าน “ไม่คุย” ขอคุยเรื่องตัวเองซักหน่อย
เรื่องของตัวผม…..
ก็คือเรื่อง “ไทยโพสต์” ของท่านผู้อ่านโดยตรงนั่นแหละ!
ท่านใช้ความรักบ้าง ชังบ้าง หล่อเลี้ยงไทยโพสต์ตลอดมา เป็นเวลา ๒๗ ปี
ขอกราบเรียนว่า วันนี้ ผมย้ายจากคลองเตย มานั่งจิ้มคอมพ์คุยกับท่านอยู่ “สำนักงานใหม่” แล้ว
ณ สุดเขตแดน “กรุงเทพฯ-นนทบุรี” เพียงมี ๒ ฝั่งคลองกั้น ย่านถนนประชาชื่น ซอย ๔๖
ไปอยูที่ไหนๆ มักจะไม่หนี สุดซอยบ้าง ปลายซอยบ้าง ที่ตั้งก็เหมือนกัน ไม่สามแยก ก็สี่แยก
อย่างที่คลองเตย สามแยกเกษมราษฎร์ ครั้นย้ายมาที่ใหม่ จากสามแยก เป็น “สี่แยกพงษ์เพชร” ถนนประชาชื่น
ไทยโพสต์ แยกไม่ออกจากเพชร
และไทยโพสต์นี่….
ไม่หวานแค่ตัวหนังสือ คนทำงานก็เนื้อหวานทุกคน
ฉะนั้น อยู่ที่ไหน ต้องมีน้ำหล่อ อยู่คลองเตย ก็มีแม่น้ำเจ้าพระยาหล่อ
มาอยู่ย่านประชาชื่น ก็มี “คลองประปา” หล่อ คือด้านหน้าขนาน-ขนาบไปกับ “คลองประปา” ตลอดสาย
ด้านหลังสำนักงาน ยังมีคลองหล่อ ขนาน-ขนาบไปกับลำคลอง น้ำใส ไหลเขียวๆ นั่งเอาตูดแช่น้ำได้เย็นสบาย
ถ้าถามว่า จะมายังไง?
ตรงนี้ ต้องดูว่า ท่านตั้งหลักมาทางไหน ถ้ามาทางเตาปูน ด้านถนนประชาชื่น ก็มุ่งไปทางสี่แยกพงษ์เพชร
เลยไฟแดงที่จะเลี้ยวเข้าประชานิเวศน์ ๑ ทางขวามือ ที่ไปออกวิภาวดี ทางวัดเสมียนนารี บองมาเช่ ก็ชิดซ้ายไว้
ก่อนจะถึงอีกไฟแดง….
ตรงไปข้ามสะพานรอยต่อ “กรุงเทพฯ-นนทบุรี” ก็ชะลอไว้ จะเป็นซอย ๔๖ ท่านก็เลี้ยวตรงเข้ามาเลย
เป็นซอยส่วนบุคคล ทั้งซอย มีบ้าน ๒ หลัง ก็สิ้นสุดเส้นทางแค่นั้น
เข้าไป ตรงข้างหน้าท่าน เป็นบ้านหลังใหญ่ ทั้งใจบุญ ทั้งรักชาติ ศาสน์ สถาบันพระมหากษัตริย์
ท่านเป็นเจ้าของซอย อยู่มาดั้งเดิม ไทยโพสต์เท่ากับลูกบ้านของท่าน
ระหว่างก่อสร้างร่วม ๒ ปี ได้รับความเอื้ออาทรจากท่าน ต้องกราบขอบพระคุณความเมตตาและความช่วยเหลือที่ท่านให้มาตลอด
มาใหม่ๆ เห็นประตูบ้านเปิดไว้ ยังเด๋อด๋านำรถเข้าไปจอดในลานบ้านท่านเฉยเลย คนในบ้านก็ใจดี๊ดี ไม่ว่าอะไรซักคำ
ส่วนหลังที่ ๒ ขวามือ ก็แม่นแล้ว
เป็นบ้าน “ไทยโพสต์” หลังใหม่ของท่านผู้อ่านนี่แหละ เอี่ยมอ่องชนิดกล่องเพิ่งแกะ
แต่ตอนนี้ ยังไม่เรียบร้อยดี กระเดียดไปทางเลอะเทอะอยู่บ้าง
ขอออกตัวไว้ก่อน….
เดี๋ยวเกิดท่านมา เห็นโน่น-นี่ ยังขัดหู ขัดตา จะได้ไม่ขมุบขมิบปาก ตั้งฉายาผมว่า “วอก กทม.”
ฐาน “โม้เป็นเอก-อีเวนต์เป็นโท-เซลฟีเป็นตรี”
ไหนคุยว่าแกะกล่อง แต่เห็นเป็นขยะเก่าจากคลองเตยขนมาแกะเข่งใหม่ซะมากต่อมาก ท่านจะว่าอย่างนั้น
ก็..ก็..มันก็ประมาณนั้นแหละครับ!
ได้แค่นี้ก็บุญแล้ว ตามประสาคนเบี้ยน้อยหอยลีบ แค่มีดอกหญ้าแซมผม ก็งามแล้ว
แต่ถึงเล็ก…ก็เล็กอย่าง “กอไผ่”
ยังไงๆ ก็ดีกว่า “ไทร” โดดเดี่ยว ท่านว่ามั้ย?
เพราะไทยโพสต์ไม่เคยโดดเดี่ยว ผู้อ่านไม่เคยทอดทิ้ง ไม่อย่างนั้น ไม่อยู่ถึงวันนี้
คำว่า “อิสรภาพแห่งความคิด” เหนือสระ-อักษร ๘ ตัวว่า “ไทยโพสต์”
มันบ่งบอกตัวตน “คนไทยโพสต์” มาตั้งแต่ ๒๑ ตุลาคม ๒๕๓๙ แล้วว่า เราทำงานด้วยหลักคิด-หลักปฏิบัติเช่นไร?
ฉะนั้น กับคำถาม “ไทยโพสต์” มีหลักการอย่างไร?
คำตอบคือ “ไม่มี”
มีแต่ “ทำ” ด้วยอิสรภาพแห่งความคิด
บนฐาน “ชาติ, ศาสน์, สถาบันพระมหากษัตริย์” สื่อสารด้วยสัจจะสู่ประชาชน
ก็เท่านี้ คือหน้าที่สื่อ อัน “มโนธรรมสำนึกมอบหมาย” ให้ทำ และท่านทั้งหลาย ก็ยอมรับในจุดนี้
จนเป็น “ภาพลักษณ์-ภาพจำ” ในคำว่า “ไทยโพสต์” จนถึงปัจจุบัน
แต่ผมนี่ เหมือนถูกคำสาปไว้อย่าง
คือ ไม่ว่าอยู่ที่ไหน ก็มีแต่ก้นซอยบ้าง ปลายซอยบ้าง ไม่เคยเป็นคนถนนใหญ่ หรือต้นซอย, กลางซอยกับเขาซักที
ที่ใหม่ ก็อีกแหละ ถึงไม่ก้นซอย, ปลายซอย
แต่กระเดียดอยู่ระหว่าง “ก้น” กับ “ข้างก้น” ซอย เลยไม่รู้จะเรียกว่าอะไรดี?
จะเรียก “แก้มซอย” หรือ “แก้มก้นซอย” มันก็เซ็กซี่เกินไป
คิดไป-คิดมา…
ทั้งแก้ม ทั้งก้น สรุปแล้ว มันก็ “ปลายของซอย” ๔๖ ถนนประชาชื่น อยู่ดี
ฉะนั้นก็ ลงยันต์ไว้ที่ “คนปลายซอย” ตามเดิม เนอะ!
ก็เรียนให้ท่านทราบไว้ เผื่อท่านที่อยากไปเยี่ยมเยียนผม จะได้ไม่เสียเที่ยวไปที่คลองเตย
สำหรับผู้มีธุรกิจติดต่อ เรียนว่า “โทรศัพท์พื้นฐาน” อยู่ระหว่างติดตั้งครับ
ฉะนั้น จะยากซักหน่อย บริษัท ร้านค้า และบุคคลที่เคยติดต่อ ก็คงต้องติดต่อทางมือถือไปสักระยะ
การข่าวสารก็เช่นกัน ทั้งสื่อหนังสือพิมพ์ เว็บไซต์ และทีวีออนไลน์ อยู่ช่วงขนย้าย ทยอยกันมาตามลำดับ
ฉะนั้น การติดต่อ ต้องใช้มือถือ หรือไม่ก็ต้องย้อนยุคไป “ยุคถ้ำ” คือจะติดต่ออะไรกัน ต้องดั้นด้น เดินทางไปด้วยตัวเอง
พูดแล้วก็เขินนะ คุยว่าทันสมัย
แต่สื่อสารกันแต่ละที ต้องใช้ “วิทยุแร่” ค่อยๆ เขี่ย เงี่ยหูฟังเสียงแกรก..แกรก..แต่จับความอะไรไม่ได้
แต่สมัยนั้น ใครมี ก็เหมือนมีเบนท์ลีย์ป้ายแดงจอดหน้าบ้าน!
ไทยโพสต์ ที่คลองเตย ใครขับรถไป ต้องภาวนาไป จะมีที่จอดมั้ยน้าาา ทั้งเล็ก ทั้งแคบ ทั้งรก มีแต่ใจเท่านั้น ที่ใหญ่
เข้า-ออก ต้องเสี่ยงดวง “อย่ามีรถสวน” นะ
เพราะคันเดียวก็คับซอยแล้ว!
แต่ที่ใหม่ ประชาชื่น ๔๖ มาเลยครับ ที่ร่วม ๓ ไร่ ผมใช้แค่ ๒๐๐-๓๐๐ ตารางวา แค่นั้นเอง
ที่เหลือ กันเป็นที่จอดรถไว้รอท่าน มาก็ไม่ต้องกลั้นหายใจว่าจะไม่มีที่จอด
ก็ไม่ได้ตั้งใจเหลือไว้เป็นที่จอดหรอกครับ
จะให้พูดว่าไงดีล่ะ…
คืองี้ครับ ด้วยไม่ประสา เจอที่ว่างก็เช่าเลย พอลงมือสร้าง อ้าว…แล้วกัน เป็นที่ “สายไฟฟ้าแรงสูง” พาดผ่าน!
การไฟฟ้าเขา “ห้ามเด็ดขาด” ที่จะให้มีสิ่งก่อสร้าง กระทั่งต้นไม้สูงก็ปลูกไม่ได้
ที่กะว่าจะปลูกซัก ๕๐ ชั้น เลยปลูกได้ชั้นเดียวในเนื้อที่ซัก ๒๐๐-๓๐๐ ตารางวา อย่างที่ว่านั่น
ก็ดีไปอย่าง พื้นที่เป็นลานโล่งโจ้งกว้างขวางดี เหมาะแก่การเพิ่มพลัง “อาบคลื่นไฟฟ้าแรงสูง”
หรือจะจัดงาน “ฟูล มูน ปาร์ตี้” อาบจันทร์วันเพ็ญ ก็น่าจะดี เผลอๆ รวยกว่าทำไทยโพสต์ ท่านว่ามั้ย?
เอาละมังครับ…..
วันนี้ เรื่องส่วนตัว เพื่อประโยชน์ส่วนตัวผมล้วนๆ ขอโทษแฟนๆ ที่รออ่านรายการ “นินทาชาวบ้าน” รายวัน ซักวัน
นี่ก็เพิ่งขน “สมบัติบ้า” มากองเก็บจนท้อใจ เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยมานินทาชาวบ้านกันตามเดิมนะ
แต่รับรองได้…..
ถึงนินทา ก็แค่นินทา “ตามประสาคน”
ไม่เป็น “หมา”
เห่าด้วยริษยาตามประสาหมาๆ กับบรรดาหน้าหมา หน้า “คลับเฮาส์” แน่นอน!
เปลว สีเงิน
๑๒ มกราคม ๒๕๖๖๖
