อธิปไตย

คำว่า อธิปไตย (อ่านว่า อะ-ทิบ-ปะ-ไต) หมายถึง อำนาจสูงสุดของรัฐที่จะใช้บังคับบัญชาภายในอาณาเขตของตน เช่น ไทยไม่ยอมเสียอธิปไตยให้ผู้ใด.

คำ อธิปไตย นี้ ยืมจากคำบาลีว่า อธิปเตยฺย [อ่านว่า อะ-ทิ-ปะ-เตยฺ-ยะ] ซึ่งหมายความว่า ความเป็นใหญ่ยิ่ง. ใช้สมาสกับคำอื่นได้คำใหม่หลายคำ เช่น

ประชาธิปไตย (อ่านว่า ปฺระ-ชา-ทิบ-ปะ-ไต) หมายถึง ระบอบการปกครองที่ใช้เสียงส่วนมากของประชาชนเป็นหลัก.

เอกาธิปไตย (อ่านว่า เอ-กา-ทิบ-ปะ-ไต) หมายถึง ระบอบการปกครองที่คนคนเดียวเป็นใหญ่ ควบคุมการปกครองไว้ทั้งหมด.

คณาธิปไตย (อ่านว่า คะ-นา-ทิบ-ปะ-ไต) หมายถึง ระบอบการปกครองที่คณะบุคคลเช่นคณะปฏิวัติเป็นใหญ่.

ที่มา :  บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย”  ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๒๑ กันยายน พ.ศ. ๒๕๕๑ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.

สำนักงานราชบัณฑิตยสภา

 

Written By
More from pp
“เศรษฐา” เป็นประธานในพิธีเปิดให้บริการอาคารเทียบเครื่องบินรองหลังที่ 1 (Satellite 1: SAT-1) แบบ Soft Opening ณ อาคาร SAT-1 ท่าอากาศยานสุวรรณภูมิ
นายกรัฐมนตรีกล่าวว่า รัฐบาลให้ความสำคัญกับการพัฒนาท่าอากาศยานทั่วประเทศให้มีประสิทธิภาพ เนื่องจากเป็นหนึ่งในนโยบายกระตุ้นเศรษฐกิจระยะสั้น (quick win) ผ่านการกระตุ้นการใช้จ่าย จุดประกายให้เครื่องยนต์ทางเศรษฐกิจกลับมาเติบโตอีกครั้ง
Read More
0 replies on “อธิปไตย”