ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
อ่อนแอก็ถอยไป..
จะสู้หรือจะท้อขึ้นอยู่กับตัวเรา อยากไปต่อหรือพอแค่นี้ นายวีระศักดิ์ วิจิตร์แสงศรี ผู้ว่าราชการจังหวัดสมุทรสาคร เท่านั้น ตัดสินใจ
และไม่ว่าจะถอยหรือจะอยู่ ด้วยตำแหน่ง “ผู้ว่าราชการจังหวัด” ที่เปรียบเหมือน “พ่อเมือง” จะแสดงอาการอ่อนแอ-อ่อนไหวให้ประชาชน-ชาวบ้านเห็นไม่ได้..
จะเหนื่อยจะล้าอย่างไร-แค่ไหน ก็ต้องเชิดหน้ายิ้มสู้อย่างองอาจ จนแม้ “ยื่นใบลาออก” จะทำเป็นสิงห์สำออยก็ไม่ควร!
ออกคือออก..ไม่ออกก็ไม่ต้องโยกโย้-ลีลา เพราะว่ากันตามเหตุตามผลและตามจริง ท่านผู้ว่าฯวีระศักดิ์ สุขภาพร่างกายก็ไม่ค่อยจะอำนวยนัก
เพราะก่อนติดเชื้อโควิด-19 นอนรักษาตัวอยู่ในโรงพยาบาลนานถึง 3 เดือน ท่านผู้ว่าฯ ก็เคยได้รับการผ่าตัดสมอง และท่านได้เล่าเองว่า..
“ร่างกายไม่เหมือนเดิมเลย โควิดทิ้งร่องรอยไว้เยอะมาก เหนื่อย ไอ จาม มีน้ำมูก หอบง่ายล่าสุดมีอาการเกร็งด้านขวา ค่อนข้างมาก
คุณหมอบอกว่าผมเครียดหนัก พักผ่อนน้อย ต้องถนอมชีวิตมากกว่านี้”
ซึ่งการลาออกจากตำแหน่ง ก็เป็นเรื่องที่น่าเห็นใจ-เข้าใจได้ และพูดก็พูด..ช่วงที่ท่านผู้ว่าฯ นอนอยู่ในโรงพยาบาลนาน 3 เดือนนั้น ที่สมุทรสาครตัวเลขผู้ติดเชื้อโควิดรุนแรงมากกว่านี้หลายเท่า
แต่ทุกฝ่ายก็ได้พยายามแก้ไขปัญหากันมาจนทุเลาเบาบาง และครั้งนี้ที่มีผู้ติดเชื้อรอบใหม่วันละเป็นพันคน ผมก็ค่อนข้างมั่นใจและเชื่อ..
ถึงแม้ผู้ว่าฯ วีระศักดิ์จะไม่อยู่ (ลาออก) ทุกฝ่ายก็น่าจะ “เอาอยู่” หมายถึงสามารถแก้ไขปัญหากันได้!
ฉะนั้น ก็อย่าได้เป็นห่วง วิตก กังวลไปเลย เชื่อคุณหมอ..ต้องถนอมชีวิตมากกว่านี้!
เอ้า..นู่นอีกคน ตอนแรกคงตกใจกับข่าวนำพี่สาวไปฉีดวัคซีนไฟเซอร์ของ “ด่านหน้า” เลยรีบยื่นจดหมายลาออกเพื่อแสดงสปิริต แต่เช้าอีกวัน..
แพทย์หญิงกฤตยาณี พูลเพียร ประจำ รพ.นบพิตำ จ.นครศรีธรรมราช ก็อัดคลิปอธิบายทั้งน้ำตา..“น้อยใจ เสียใจมาก ที่เกิดเรื่องดังกล่าวขึ้น จึงได้ตัดสินใจยื่นใบลาออก และกลับไปบ้าน คิดทบทวนตัวเองว่า
สิ่งที่ทำมันถูกไหม เราลาออกแบบนี้ เราได้อะไรจากการลาออก ร.พ.นบพิตำมีหมอน้อยมากๆ เพราะต้องไปช่วย ร.พ.สนามบุษราคัม และยังจะต้องเปิด ร.พ.สนามนบพิตำด้วย ถ้าเราออกจะมีหมอไม่เพียงพอ
เมื่อวานจึงตัดสินใจกลับมาโรงพยาบาลและไปเอาใบลาออกกลับมาก่อน ว่า ฉันจะสู้ก่อน สู้เพื่อคนนบพิตำ สู้เพื่อคนไข้ สู้ด้วยจรรยาบรรณ
แม้ว่าข่าวที่เกิดขึ้นและถูกโจมตีอย่างหนัก บั่นทอนความรู้สึก บั่นทอนจิตใจตัวหมอเอง จากความเห็นแก่ตัวของหมอที่อยากให้คนที่เรารักคือแม่และพี่สาวได้ปลอดภัย มีชีวิตอยู่กับเราไปนานๆ
หมอกราบขออภัยด้วย และยืนยันว่าหมอไม่ได้ไปแย่งวัคซีนของบุคลากรด่านหน้า เพราะทุกคนเป็นคนที่หมอรัก หมอรู้จัก เป็นเพื่อนร่วมหมอ ซึ่งหมอไม่มีทางที่จะแย่งของเขามาอย่างแน่นอน”
ครับ..ไม่แย่งก็ไม่แย่ง และเมื่อรู้ว่าผิดแล้วยอมรับ-ขอโทษก็เป็นเรื่องที่ดี แต่ที่อ้าง.. “หมอเองก็น้อยใจว่า เราทำงานสุ่มเสี่ยงตรงนี้มาต่อเนื่อง
แต่เราไม่สามารถที่จะเอาวัคซีนก้นขวดทิ้งไปแล้วกลับมาฉีดให้แม่และพี่สาวของเราเพื่อให้เขาปลอดภัยได้”
ขอโทษนะ..ถ้าคุณหมอคิดอย่างนี้ทั้งประเทศ ก็..ฉิบหาย!
