ฝน เป็นคำเรียกน้ำที่ตกลงมาจากฟากฟ้า มองเห็นเป็นสาย น้ำฝนที่ตกลงมามีลักษณะต่างกันแล้วแต่ปริมาณของน้ำ ถ้าตกน้อย ๆ เห็นเป็นละอองฝอย เรียกว่า ฝนตกเป็นเยี่ยวจักจั่น เรียกละอองฝอยนั้นว่า ละอองฝน ถ้าตกมากขึ้นเป็นฝนโปรย ฝนที่ตกหนักมาก ใช้คำขยายว่า ฝนตกจั้ก ๆ เรียกว่า ฝนตกอย่างฟ้ารั่ว หรือฝนตกไม่ลืมหูลืมตา
อาการที่ฝนตกมีหลายลักษณะ เช่น ฝนเม็ดใหญ่ ที่ตกลงมาอย่างแรงและเร็วซู่เดียว เรียกว่า ฝนไล่ช้าง ฝนที่ตกเบา ๆ นาน ๆ เรียกว่า ฝนพรำ ฝนที่ตกในฤดูที่ไม่ใช่ฤดูฝน เรียกว่า ฝนหลงฤดู ฝนที่ตกในช่วงเดือน ๓ ซึ่งใกล้ฤดูนวดข้าวของชาวนา ชาวนาเรียกว่า ฝนชะลาน ส่วนชาวสวนจะเรียกว่า ฝนชะช่อมะม่วง เพราะมะม่วงกำลังออกช่อ ฝนทำให้มะม่วงติดผลได้มาก ฝนที่ตกหนักแล้วเบาลง เรียกว่า ฝนซา และเมื่อหยุดตกเรียกว่า ฝนหยุด ส่วนฝนที่ตกหนักมากตอนท้ายฤดูฝน เรียกว่า ฝนสั่งฟ้า
ที่มา : บทวิทยุรายการ “รู้ รัก ภาษาไทย” ออกอากาศทางสถานีวิทยุกระจายเสียงแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๒ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๕๗ เวลา ๗.๐๐-๗.๓๐ น.
