ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
หนุ๊กกันตะบ่าว หรอยกันตะบ่าว เอาที่สู้ทำแล้วบายใจ..
ครับ..เห็นบรรยากาศบ้านเมืองในห้วงนี้ ทำให้นึกถึงท่อนสร้อยเพลง “เฝ้าหม้อ” ของนักร้องลูกทุ่งสาว “เตย วีรยา” ขึ้นมาในหัว ผมไม่ได้จะลามกกับท่านผู้อ่าน
เพราะ “หม้อ” ที่หนูเตยเธอร้องต่อว่าชายคนรักที่นั่งเฝ้านั้น ไม่ได้หมายถึง “หม้อ” พรรค์อย่างที่หนุ่มน้อย หนุ่มใหญ่ หรือเฒ่าตัณหากลับพิศวาส..
หากแต่เป็น “หม้อน้ำกระท่อม” น่ะ!
ไม่เชื่อก็ลองฟัง (อ่าน) เนื้อร้องท่อนนี้ดูก็ได้.. “สาแลมันหยับหนักหน้าทุกวันแลๆที่รักของฉาน วันๆ ไม่คิดที่จะทำงงทำงาน อะไรเลย
ได้แต่จับกลุ่มเฝ้าหม้อน้ำท่อม หน้าที่ๆ ทำเหมือนเคย ถ้าอยู่พันนี้พฤติกรรมนี้เลิกกันดีหวา”
นี่..เพลงเธอดังมียอดวิวเป็นร้อยล้านวิวแล้วมั้ง ผมชอบฟังเพราะเข้าใจภาษา (ใต้) สนุกครึกครื้น หรอย หวังเหวิด แต่พี่ท่านชัชรินทร์ ไชยวัฒน์ เห็นทีจะส่ายหัว
ดังที่ได้รจนาไว้ในไทยโพสต์ฉบับวันอาทิตย์ที่ผ่านมา.. “..แค่เฉพาะ รสนิยม ในการ ฟังเพลง ของอันตัวข้าพเจ้าเอง
ถ้าหากต้องนั่งรถแท็กซี่หรือต้องไปติดแหง็ก อยู่ ณ สถานที่แห่งหน ตำบลใด อันทำให้จำต้องทนทรมานนั่งฟังเพลง ของคนรุ่นใหม่ๆ แบบไม่เหลือทางออก ทางไป หรือ ทางรอด ใดๆ เอาเลยนั้น
โอกาสที่ เส้นโลหิตในสมองแตกตาย ย่อมมีความเป็นไปได้สูงเอามากๆ คือเป็นอะไรที่ออกจะรับไม่ได้ หรือไม่ค่อยจะได้ ด้วยเหตุเพราะไม่รู้ว่าทำไม ยังไง เขาถึงต้องโหยหวน ครวญคราง ไปได้ถึงปานนั้น
แถมไม่ได้มี ฉันทลักษณ์ ไม่มีจังหวะ จะโคน ไม่มีความสอดคล้อง กลมกลืน ระหว่างถ้อยคำในแต่ละวรรค แต่ละประโยค
ไม่ได้มีฉากธรรมชาติ ความเกี่ยวเนื่อง โยงใยกับสังคม จู่ๆ ก็ เจ็บนิ้วโป้งจัง เจ็บโน่น เจ็บนี่ ไปตามเรื่อง…” นั่นแล
เนี่ย..คงด้วยผมยังแก่ไม่ถึงพี่ท่านชัชรินทร์รึเปล่าก็ไม่รู้ จึงทำให้ยังพอทนๆ ฟังเพลงคนรุ่นใหม่ๆ อยู่ได้ ต่อให้ตะโกน แหกปาก..
“หนูเป็นโสดผัวทิ้ง หนูพูดความจริงนะคะ พี่เอากับหนูไหมล่ะ มามะมาเป็นแฟนกัน”
ผมก็ฟังด้วยความอดทน-อดกลั้น เพราะดันเป็นแฟนประจำของคลื่นลูกทุ่งมหานคร เอฟเอ็ม 95 มาซะนมนาน ไม่ว่าเขาจะเปิดเพลงแบบไหนอย่างไรออกมา ผมก็ต้องฟัง!
ก็..เหมือนกับตอนนี้ ที่เห็นเด็กอนุบาล นักเรียน นักศึกษาพากันชู 3 นิ้วเคารพธงชาติ เมื่อไม่มีสิทธิ์จะพูดจะปรามจะห้ามได้ เพราะตรรกะประชาธิปไตยของเขา คือ..
เขาทำอะไรต้องถูกหมด ผมก็เห็นจะต้องทำใจ ปล่อยวาง อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด และ..
ให้หนุ๊กกัน ให้หรอยกัน เอาที่สูทำแล้วบายใจ..อย่างว่านี้แหละ!
