ตกรถไฟ “สายไทยโพสต์” – เปลว สีเงิน

www.plewseengern.com

เปลว สีเงิน

นี่ถ้าไม่รักและผูกพันทางใจต่อกันจริงๆ ละก็….
วันนี้ คงไม่ได้คุยกัน
เพราะตกเย็น หมดทั้งแรงข้าวสวยและแรงข้าวต้ม ขออนุญาตกองบก. “งดเขียน-งดคุย” ในไทยโพสต์ ๑ วัน
ก็มัวแต่หัวใจพองโต
เมื่อวาน ไทยโพสต์ขึ้นปีที่ ๒๗ หลายต่อหลายท่าน เอาขนม-เอาดอกไม้ มามอบให้ ผมก็เป็นปลื้มซะใหญ่โต
เลยอิ่มทิพย์ ลืมกินข้าว ตั้งแต่เช้ายันเย็น!

พอแขกกลับ เลิกกระมิด-กระเมี้ยน แกะขนม แกะเค้ก ผลไม้ ตามกล่อง ตามกระเช้า เรียกว่ามีอะไร มือไม้สั่น แกะมากินหมด!
ซด “อเมซอน” ร้อนๆ ตบตูดไปอีกถ้วย…..

เอ้อออ…โลกค่อยหยุดหมุน (ติ้วๆ) หน่อย!
พอหนังท้องตึง หนังตาก็หย่อน หลังแตะพนักเก้าอี้ ผลอย ขึ้นไปเฝ้าพระอินทร์ ซักครึ่งอึดใจพระพุทธ

พอรู้สึกมีลมเย็นๆ มาถูกตัว เหมือน “ลูกพระพาย” เลยผม ฟื้นตื่น คืนแรงทันที (ว่าเข้านั่น!)

ก็เอาละ….
“ตกรถไฟ” สายไทยโพสต์ไปแล้ว
มาโหนรถอีแต๋น เว็บ “เปลว สีเงิน” คุยไล่หลังบ้างก็ยังดี

เผื่อท่านที่เปิดหน้า ๓ ไทยโพสต์แล้วไม่เจอ เผลอมาเปิดเว็บนี้ จะได้รู้ว่า อ้อ…พ่อตัวดี หลบหน้ามาอยู่ตรงนี้เอง!

ก็ต้องบอกว่า ซาบซึ้งในน้ำใจทุกท่านที่มา จนไม่รู้จะสรรคำไหนมาพูดให้ตรง “ภาษาหัวใจ” รู้สึก

เพราะผมรู้ …..
และตระหนักมาตลอด ว่าทางมาไทยโพสต์ โดยเฉพาะ “สุดทางที่ปลายซอย” ด้วยแล้ว

มันมาลำบาก และซอยคับแคบ ขนาดมดหดหนวด สวนกัน ยังต้องเก็บขา-แขม่วท้องเสริม
แล้วแบบนี้ ถ้าไม่รักกันจริง การจะให้ขับรถหรือนั่งรถเข้ามาในซอยไทยโพสต์
จ้างซักล้านก็ไม่มา!

แต่เมื่อวานหลายต่อหลายท่าน นำหยดปรารถนาดั้นด้นเข้ามา รินรดเลี้ยงรากใจไทยโพสต์ให้โลดเถลิง

กราบอีกครั้งละครับ…ตรงนี้
กราบทุกท่าน กราบแรก ซาบซึ้ง กราบสอง เกรงใจ เกรงจนไม่สามารถสรรภาษาไทยคำไหนมาใช้แทน “ภาษาใจ” ที่รู้สึก

กราบสาม….
กราบเรียนเชิญ ๒๑ ตุลา.ปีหน้า ไปที่สำนักงานใหม่ ย่านประชาชื่น ที่ร่วม ๓ ไร่ ผมใช้สำนักงานซักค่อนไร่ได้มั้ง
เหลือจากนั้น ทำที่จอดรถไว้แก้ตัว!

ไม่ใช่อะไรหรอก ผมทะเร่อ-ทะร่า ไปเช่าที่อยู่ใต้สายไฟฟ้าแรงสูงพาดผ่าน เลยใช้งานได้แค่นั้น (ฮ่ะๆ สมน้ำหน้าตัวเอง)
ที่จะมารายงาน ก็มีเท่านี้แหละครับ

และ…อ้อ..ขออภัย อย่าถือสาอะไร แล้วติฉินนินทา ว่าแก่แล้วแร่ด เพราะฝ่ายทำเว็บ ทำคลิป ทีวีออนไลน์ไทยโพสต์ มาข่มขืนใจผมให้เล่นทะเล้น

เขาอ้างว่า ยุคดิสรัปท์ ต้องทำลายแล้วสร้างใหม่ ผมถามเขาว่า ทำลายยังไง เขาบอก “บ้าก็ต้องบ้าซีวะ” แล้วให้ผมบ้ากับพวกเขา

หมู่นี้ ผมก็เลยเป็นคนบ้าไม่เจียมสังขาร อะไรที่ไม่เป็น ไม่เคยทำ เขามาล่อหลอกให้ผมทำ ผมก็หลงคำลวง
อย่างเขามาบอกว่า “ขอคุยเรื่องกำเนิดไทยโพสต์หน่อย”

หนอย…ดันถ่ายสดไปลงเฟซ ลงยูตุป ซะงั้น สมัยหนุ่มๆ ตอนเป็นพระเอกหนัง ไม่มาถ่าย ดันมาถ่ายเอาตอนหัวหงอก คิ้วขาว เป็นหลวงจีน
แถมพูดจาออกจอก็ไม่เป็น….

ตัวเองยังอายไม่กล้าดู แล้วคนอื่นดู เขาจะไม่ขำบ้าง ทุเรศ-ทุรังบ้างกันหรือ?
ฉะนั้น อย่าถือสา เข็ดแล้วจ้า จะไม่ทำอีก ถ้าท่านดูแล้ว รีบลบความจำทิ้งมันไปซะ!

อีกอย่างที่ต้องขออภัยจริงๆ……..
ลืมครับ..ลืม คุณวรรณชัย “เสี่ยขาว” เจ้าของ “มาดามเฮง” เพื่อนผม

นำมาดามเฮง รุ่น Dr.JENG มาให้มอบกับท่านที่มา ซึ่งก็ต่อเนื่องมาร่วม ๒๐ ปีแล้ว เพื่อให้ท่านนำติดไม้-ติดมือกลับไป
ผมมัวแต่วุ่นวายและดีใจ ท่านนั้นไป-ท่านนี้มา….
ดูซี ลืมไปเลย!

มานึกขึ้นได้ ก็สายแล้ว ตอนบางท่านมาทวงถาม ต้องขออภัยทุกท่านจริงๆ
ไม่เป็นไร เดี๋ยวปีใหม่ ตั้งไว้หน้าห้องใกล้ตัว-ใกล้มือเลย ใครมาสวัสดี คราวนี้ไม่ลืมแน่!

เอาละครับ หมดแรงข้าวต้มอีกแล้ว สุดท้าย สรุปแบบกันเองว่า
“มาดามเฮง” เจ๋งสุดในปฐพี!

เปลว สีเงิน
๒๒ ตุลาคม ๒๕๖๕



Written By
More from plew
ธนาธร “เข้าที่ไหน-พังที่นั่น”
(กู) ว่าแล้ว…… องุ่น สามพราน นครปฐม ๑ หญิง ๒ ชาย มันต้องร้องว่า เปรี้่ยว! แล้วก็จริงซะด้วย!...
Read More
0 replies on “ตกรถไฟ “สายไทยโพสต์” – เปลว สีเงิน”