เมื่อประมาณพุทธศักราช ๒๔๔๘ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จประทับแรม ณ พระราชวังดุสิต วันหนึ่งมีการบำเพ็ญพระราชกุศลเลี้ยงพระที่วัดเบญจมบพิตรดุสิตวนาราม ขณะพระสงฆ์กำลังสวดมนต์ เจ้าหน้าที่กรมวังได้ยกสำรับภัตตาหารขึ้นเทียบอาสนสงฆ์สำหรับพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวทรงประเคน
ในระหว่างนั้นได้เกิดเอะอะกันขึ้น เพราะสำรับภัตตาหารพระขาดไปหนึ่งที่ พระบาทสมเด็จ พระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวประทับทอดพระเนตรเห็นเจ้าหน้าที่กรมวังชุลมุนวุ่นวาย และเมื่อทรงทราบว่าสำรับพระขาดไปหนึ่งที่ ทรงขุ่นพระราชหฤทัยมาก
จึงเสด็จพระราชดำเนินไปยังที่ฝ่ายในเฝ้าฯ ตรงไปยัง ที่ซึ่งพระวิมาดาเธอฯ ยืนเฝ้าฯ ตามธรรมเนียม ทรงตรัสว่า “สำรับพระขาด” พร้อมกับทรงใช้พระหัตถ์ดุนพระปฤษฎางค์พระวิมาดาเธอฯ ให้เสด็จออกไปที่อาสนสงฆ์ พระวิมาดาเธอฯ มิได้ตกพระทัยเลย เสด็จออกไปทรงบัญชาให้เจ้าหน้าที่กรมวังที่ปฏิบัติหน้าที่เลี้ยงพระให้นำกะบะไม้เท่าจำนวนอาหารคาวหวานในสำรับ
ทรงแบ่งอาหารคาวหวานจากสำรับพระทุก ๆ ถาดลงในฝาชามที่จัดอยู่ในกะบะอย่างเพียงพอ แล้วให้เจ้าหน้าที่กรมวังนำสำรับอาหารคาวหวานไปเทียบพระองค์สุดท้าย พระบรมวงศานุวงศ์และข้าทูลละอองธุลีพระบาทที่เฝ้าฯ อยู่ ณ ที่นั้น ต่างสรรเสริญพระเชาว์ของพระวิมาดาเธอฯ ที่ทรงใช้ปฏิภาณแก้ไขสถานการณ์เฉพาะหน้าให้สำเร็จลุล่วงไปด้วยพระปัญญาอันเฉียบแหลม