ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
การ์ดอาชีพ..
นายสมบัติ ทองย้อย โพสต์.. “ตอนนี้ม็อบไทยไม่ทน เปรียบเสมือนเมล็ดถั่วเขียว ที่ถูกโยนลงบนกระดาษทิชชู่ที่เปียก รอวันเติบโตเป็นถั่วงอก ให้เราเอาไปใส่ในก๋วยเตี๋ยว
แต่มันจะเติบโตเป็นถั่วงอกที่อวบอิ่มน่ากินหรือไม่ ก็อยู่ที่พวกเรานี่แหละที่จะช่วยกันดูแลไม่ให้มันเน่าตายจนใช้งานไม่ได้ และไม่เกิดประโยชน์ใดๆ ทั้งสิ้น
ผมคนนึงนี่แหละที่จะช่วยดูแล ฟูมฟักเมล็ดถั่วเขียวเหล่านั้นให้เติบโต จนเกิดประโยชน์กับประชาชนทั่วไป อย่างที่ตั้งใจไว้.”
นี่..แสดงว่านายสมบัติได้รับการแต่งตั้งให้เป็น “หัวหน้าการ์ดม็อบไทยไม่ทน” จากนายจตุพร พรหมพันธ์ เป็นที่เรียบร้อย จึงได้ประกาศออกมาอย่างนี้
ก็..ขอแสดงความยินดี และอย่าได้มีปัญหา มีความขัดแย้งเหมือนกับที่เคยฟูมฟักเมล็ดถั่วดำ ที่ไม่รู้ว่าถูกโยนลงบนทิชชูที่เช็ดขี้-เช็ดเยี่ยวหรืออย่างไร..
ร่วมปีแล้วก็ยังไม่เห็นโผล่ยอดให้ได้เห็น อีกล่ะ!
ไม่ใช่ไร..ผมเองก็หวังจะเห็นการเติบโตของถั่วเขียวบนกระดาษทิชชู่เปียกนี้ อย่างน้อยการก่อตัวของม็อบไทยไม่ทน ก็ด้วยจุดประสงค์ “ไล่ประยุทธ์” เพียวๆ ผมจึงไม่ได้รู้สึกอึดอัดคับแค้นใจอะไร
ไม่เหมือนกับที่เห็นเมล็ดถั่วดำบนทิชชู่เช็ดขี้ ที่มุ่งหมายจะปฏิรูปสถาบันท่าเดียวนั่น!
อีกอย่าง พล.อ.ประยุทธ์จะอยู่หรือไปก็เรื่องของท่าน ส่วนผมเชื่อในความลับของจักรวาล เมื่อทุกสิ่ง-ทุกอย่างล้วน “ถูกหนด” ไว้แล้ว ก็จะเห็น-เป็นไปตามนั้น
กำหนดให้ตู่-ประยุทธ์จบแค่นี้..ก็แค่นี้ กำหนดให้ตู่-จตุพรจบในคุก..ก็ในคุก!
กระทั่งเจ้าโควิด-19 ที่มนุษย์พยายามคิดหาทางสู้อยู่ในขณะนี้ก็เถอะ ผมก็เชื่อเป็นอีกหนึ่งความลับของจักรวาล ซึ่งอีกนานหรือในเร็วที่มันจะหายไปจากโลก นักวิทยาศาสตร์ก็ตอบไม่ได้..
มันขึ้นอยู่กับว่า ธรรมชาติพึงพอใจรึยังกับการ “จัดสรร” รอบนี้!
ถ้ายัง การติดเชื้อ การกลายพันธุ์ก็จะยังแพร่ขยายอยู่ต่อไป และต่อให้นายจตุพรไล่ พล.อ.ประยุทธ์สำเร็จได้ใน 3 เดือนตามที่ประกาศ..
โควิดก็จะไม่หายไปไหน..บางทีนะบางที พรรคเพื่อไทยกลับมาเป็นรัฐบาลอีก 2-3 เที่ยว โควิดก็ยังอยู่กับคนไทย ผูกพันเป็นสมาชิกร่วมครอบครัวเดียวกันอยู่เลย!
ก็..แม่งงจะหมด-หายไปไหนได้ไง ดูสิ พอศบค.ประกาศ “สั่งปิดแคมป์” ปุ๊บ พวกคนงานก็พากันขนของเคลื่อนย้ายกันกลับภูมิลำเนาทันที-ทันควัน..
“ผึ้งแตกรัง” สยองอย่างไร นึกภาพกันเอาเถิด!
ผมน่ะ ไม่อยากนึก-อยากคิดอะไรแล้วกับโควิด เช่นกันกับการเมือง ก็ชักไม่อยากคิด-อยากพูด แต่ครั้นหันคิด-หันมองไปที่วงการบันเทิง เวลานี้ก็แทบไม่เหลืออะไรให้ต้องเขียน-ต้องคุย..
หนังก็เงียบ โรงภาพยนตร์ก็ปิด จะมี “เปิด” อยู่ก็แต่พวกดาราสาวๆ ที่ “เปิดอก-ถ่างขา” ถ่ายรูปลงไอจีวนอยู่แค่ไม่กี่นางเท่านั้น และแม้จะชวนให้ซี๊ดซ๊าดก็จริง..
แต่ดูบ่อยๆ-หน้าเดิมๆ นมเดิมๆ สะโพกเดิมๆ เนินเดิมๆ ก็ให้รู้สึกชินตา-ชาอารมณ์ จึงจำต้องละสายตาลงบ้าง นานๆ จะชำเลืองสักคน!
เนี่ย..ก็รออยู่ว่า “เสี่ยเจียง” จอมยุทธหนังไทย จะมีแรงลุกขึ้นมาเขย่าวงการหนังไทยให้ตื่นจากอาการหลับใหลอีกครั้งได้ไหม..
หนังไทยตกตะกอนนอนก้นนานไปแล้ว..เสี่ย?
