ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
ยังจำแบบไม่ต้องค้นกูเกิล..
สมัยนู้น.. “ผมจะแก้ปัญหาจราจรในกรุงเทพฯ ให้สำเร็จได้ภายใน 6 เดือน” แต่เป็นรัฐบาลมาสอง-สามรอบ การจราจรในกรุงเทพฯ ก็ยังติดขัดอยู่เหมือนเดิม จน ณ ปัจจุบัน!
แล้วนี่..นายทักษิณ ชินวัตร หรือ “โทนี่ แม้ว” นักโทษหนีคดี ยังกล้าพูด “จะแก้ปัญหาเศรษฐกิจให้ได้ภายใน 6 เดือน” อีกแล้วเหรออออ?
ก็เลยทำให้นึกถึงคำพูดของคุณเสนาะ เทียนทอง ที่ได้เคยเล่าว่า.. “โธ่พี่เหนาะ คนตาบอดมันกลัวเสือเหรอ ถ้าเราไม่พูดแบบนี้ เราจะได้เสียงเหรอ”? ขึ้นมาในหัว
อ๋อ..อย่างนี้นี่เอง มันคือกลยุทธ์ (สันดาน) ของนักการเมืองที่ไม่มีความรับผิดชอบใดๆ พูดเอามัน เอาคะแนนเสียง เอาความนิยมไว้ก่อน ส่วนจะทำได้-ไม่ได้ ช่างแม่งงปะไร..
ด้วยมั่นใจ คนไทยที่ “ตาบอด” ยังมีให้หลอกอยู่อีกเยอะ!
ฉะนั้น ที่นายกลุงตู่ ตอบสื่อ “ไม่ให้ราคากับทักษิณ” ก็ควรอยู่ เพราะยิ่งนับวัน ชักเริ่มไม่แน่ใจนายทักษิณยัง “มีค่า-มีราคา” ที่จะให้-ไม่ให้อยู่อีกกระนั้นรึ?
แต่รายนี้เห็นชัด นับวันยิ่งสร้างค่า-สร้างราคา นายณวัฒน์ อิสรไกรศีล คงกลัวคนจะไม่ดูละครในสภาที่เขาแสดงกันรึอย่างไร เมื่อวานจึงได้โพสต์ข้อความ..
“ตั้งสติด่วน หยุดเรื่องลุงพล รีบไปดูถ่ายทอดงบประมาณปี 2565 ภาษีและอนาคตของพวกเรา”
เนี่ย..ถ้ารู้จักกันเป็นการส่วนตัว ก็จะบอกกับนายณวัฒน์ว่า..ให้คนอื่นตั้งสติด่วน แล้ว นายณวัฒน์ล่ะได้สำรวจตรวจตราจิตใจตัวเองดีแล้วหรือ?
และที่ดูถ่ายทอดงบประมาณปี 2565 อยู่นั้น ดูเพื่อที่จะฟังด้วยใจเป็นธรรมเป็นกลางเพื่อให้รู้ให้เข้าใจ หรือดูไปเพราะฝ่ายค้านอภิปรายได้ถูกใจ-ถูกจริตตัวเอง..หือ?
นายณวัฒน์ไม่ต้องกังวลหรือกลัวคนดูข่าวลุงพลมากกว่าการถ่ายทอดงบประมาณจนต้องเรียกร้องให้ “ตั้งสติด่วน” ไปเลย เพราะยังไงเสียคนเขาคิดเป็น แยกแยะได้
เชื่อเถอะ เขาตั้งสติแล้ว เรื่องลุงพลมาถึงตอนไคลแมกซ์ใครเขาก็ต้องตามดูเป็นธรรมดา ส่วนในสภาที่แม้จะพูดกันวนไปวนมา จนนายกรัฐมนตรีเองยังต้องบ่นพึมพำออกไมค์..
อธิบายหลายรอบแต่ไม่ยอมฟังกัน เขาก็ยังอุตส่าห์ตามดูในบ้างช่วงเวลาที่มีคนพูดมีสาระน่าเชื่อถือ!
เวลานี้ นายณวัฒน์ยังอยู่ใน “ครัวคุณต๋อย” มิใช่หรือ น่าจะได้มีความเกรงใจคุณไตรภพ ลิมปพัทธ์บ้างนะ จะสร้างค่า สร้างราคาให้ตัวเองก็อย่าให้คนอื่นต้องอึดอัด พลอยเดือดร้อนไปด้วย
คุณต๋อยก็เถอะ ทนเก็บอารมณ์ ข่มใจ ปิดปากได้เงียบดีเหลือเกิน หรือว่าพฤติกรรมที่นายณวัฒน์เพียรพูดเพียรแสดงตลอดมานั้น ถูกใจ-เข้ากับจริตตัวเอง
ถ้างั้นก็ “ทำครัว” ด้วยความสุขของคนที่มีรสนิยมเดียวกันต่อไป แต่ก็พึงสังวรไว้..การเมืองยุ่งได้ แต่ยุ่งเข้าใกล้มากเท่าไหร่..
ย่อมไม่สนุก-สุขใจเหมือน “ทำครัว”!
