ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
“กระบวนการเซ็นเซอร์มันชี้นิ้วมาจากข้างบนสุด มันไม่ได้มาจากแค่ข้างล่าง”..
นี่..ผมก็จำมาจากปากของผู้กำกับภาพยนตร์ไทยท่านหนึ่ง ซึ่งจะจริง-ไม่จริง ผมก็ไม่กล้าที่จะยืนยัน!
แต่จากการที่ได้รับแต่งตั้งให้ร่วมเป็น “คณะกรรมการพิจารณาภาพยนตร์และวีดิทัศน์” ในช่วงระยะเวลาหนึ่ง
ผมพอจะพูด–จะบอกได้เพียง..ไม่เคยมีนิ้วมาจากข้างบนชี้ลงมาที่คณะกรรมการเลยสักครั้งกระทั่งหนังเรื่อง “แมลงรักในสวนหลังบ้าน..Insects in the Backyard” ที่คณะกรรมการชุดของผมแบน..
ก็ไม่ได้มีนิ้วข้างบนสุดสั่งแต่อย่างใด!
เรา (คณะกรรมการทั้ง 7)แบนด้วยมติเอกฉันท์ เพราะหนังมีฉากร่วมเพศที่เห็นอวัยวะเพศ ตามข้อกฎหมายภาพยนตร์ และผู้กำกับฯ ก็ไม่ยอมที่จะแก้ไข ตัดออกตามคำขอ (ร้อง) ของคณะกรรมการฯ
ด้วยความเป็นธรรม ซึ่งจะกับใครก็ไม่รู้ ผมขอให้คนในวงการหนังไทยได้เลิกคิด-เลิกเข้าใจเสียทีเถอะ ที่ว่า..
รัฐบาล ผู้มีอำนาจ เป็นคนสั่ง “แบนหนัง”!
รัฐบาล (ไม่ว่าชุดไหน) ผู้มีอำนาจ (ไม่ว่าใคร) เห็นจะไม่มีเวลา และไม่ได้ใส่ใจหรอก ว่าใครจะทำหนังอะไร แบบไหน อย่างไร และกับแค่หนังมีฉากเอากันเห็นอวัยวะเพศ..
รัฐบาล ผู้อำนาจถึงกับสั่งคณะกรรมการพิจารณาฯให้ “แบน” เชียวรึ..มันจะไม่ “เชิญยิ้ม” ไปหน่อยไหม?
และที่วิจารณ์ (มันปาก) กันว่า..คนแค่ 7 คนมีสิทธิอะไรมากำหนดจะให้ดู-ไม่ให้ดูหนังเรื่องไหนนั้น ก็ขอเถอะ..
ถ้าคิดกันอย่างนี้ ก็ไม่ต้องมีศาล มีกฎหมายกันแล้ว..ประเทศกู!
เอางี้ เพื่อความเข้าใจสำหรับผู้ที่ยังไม่เข้าใจ (จริงๆ) ผมขออนุญาตขุดบทความเก่าเมื่อ 10 กว่าปีก่อน ที่ผู้ใช้นามว่า “อำดำ” ได้กรุณาเขียนถึงผม ตามนี้..
ขอทำความเข้าใจแก่บุคคลในวงการภาพยนตร์..
ประเด็นแรกคงเป็นความตั้งใจออกแบบกฎหมายภาพยนตร์ฉบับนี้ โครงสร้างกฏหมายที่เกี่ยวกับการจัดเรตติ้ง มี 2 มาตราที่ต้องให้ความสำคัญ ได้แก่ “มาตรา26” และ “มาตรา29”
ในเบื้องต้นนี้ผมขอกล่าวถึงมาตรา26ก่อน มาตรา 26 ได้กำหนดประเภทของภาพยนตร์ที่จะนำออกฉาย ให้เช่า แลกเปลี่ยน หรือจำหน่ายในราชอาณาจักร มี 7 เรตติ้ง อันประกอบด้วย..
1.ภาพยนตร์ที่ส่งเสริมการเรียนรู้และควรส่งเสริมให้มีการดู
2.ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้ดูทั่วไป
3.ที่เหมาะสมกับผู้มีอายุตั้งแต่สิบแปดปีขึ้นไป
4.ภาพยนตร์ที่ห้ามผู้มีอายุต่ำกว่ายี่สิบปีดู
5.ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้มีอายุตั้งแต่สิบสามปีขึ้นไป
6.ภาพยนตร์ที่เหมาะสมกับผู้มีอายุตั้งแต่สิบห้าปีขึ้นไป และ
7.ภาพยนตร์ภาพยนตร์ที่ห้ามเผยแพร่ในราชอาณาจักร
เอ้า..เนื้อที่หมด เอาไว้คุยกันต่อพรุ่งนี้ก็แล้วกัน!
