ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
วันนี้ยังอยู่กับหนังชื่อ “กะโหลกบางตายช้า กะโหลกหนาตายก่อน”..
ซึ่งน่าจะเป็นหนังไทยเรื่องเดียวที่มีชื่อย๊าวยาว ผู้กำกับฯ คุณมานพ อุดมเดช บอกเองว่าเป็นคนคิดชื่อเอง แต่ไม่มีเหตุผลทำไมต้องตั้งให้มันยาว แค่ต้องการดึงดูดความสนใจ ว่างั้น!
เมื่อวาน ผมทิ้งท้ายว่าอยากพูดถึง “ตากล้อง” ที่ชื่อ “สุทัศน์ อินทรานุปกรณ์” เพราะหนึ่งทศวรรษกว่า ที่วงการภาพยนตร์ไทยส่วนใหญ่ตกอยู่ใต้อิทธิพลของชายคนนี้
แต่ส่วนตัว ผมก็ไม่ได้สนิทคุ้นชิน ก็เลยต้องอาศัยข้อมูลตรงจากปากคุณมานพ โดยคำถามแรกทางโทรศัพท์ก็คือ.. “นึกยังไง หรือมีเหตุผลเฉพาะรึเปล่าถึงเลือกตากล้องโนเนมมาถ่ายหนังเรื่องนี้”
ที่สงสัย เพราะได้อ่านจากข้อมูลแนะนำภาพยนตร์เรื่องนี้ของหอภาพยนตร์ (องค์การมหาชน) ซึ่งเป็นโต้โผจัดโปรแกรม ตา + กล้องหนัง มีอ้างถึงคุณธนิตย์ จิตนุกูล หรือพี่ปื๊ดของผมด้วยว่า..
มีส่วนเกี่ยวข้องในการได้ตัวตากล้องสุทัศน์มาถ่ายกะโหลบางตายช้าฯ!
“น่าจะข้อมูลคลาดเคลื่อน” คุณมานพเริ่มต้นอธิบาย.. “ผู้กำกับฯ ปื๊ด มีความเมตตาจัดการแก้ปัญหาเรื่องอื่นให้ผม แต่เรื่องคุณสุทัศน์นี่แกไม่ได้มายุ่งด้วย..
เรื่องของเรื่อง คือตากล้องที่ผมเคยทำงานด้วยและเคยเห็นฝีมือ แต่ละคนติดงานกัน ไม่มี ใครว่าง ทั้งคุณปัญญา คุณเล็ก พิพัฒน์ คุณอนุภาพ บัวจันทร์ แต่หนังอีกสามวันจะเริ่มถ่ายทำแล้ว..
คนที่แนะนำคุณสุทัศน์ให้ผมได้รู้จักคือ หัวหน้าฝ่ายการเงินของผมครับ คือคุณเอ๋ วนิดา วังคำ ผมก็เลยนัดเจอกันที่โรงแรมนารายณ์ ถนนสีลม กินกาแฟแล้วคุยกัน”
“คุณสุทัศน์แกก็ไม่รู้หรอกหนังฟิล์มนงฟิล์มนัวร์” ..เอ้า แล้วทำไง? คุณมานพว่า.. “ผมก็บอกลักษณะของการวางแสงเงาของหนังแนวนี้ให้แกฟัง แล้วก็อ้างอิงหนังที่ฮือฮามากๆ ตอนเข้ามาฉายในบ้านเรา..
คือเรื่อง เดอะ โพสต์แมน อัลเวย์ ริงส์ ทไว้ซ์ แกดูหนังเรื่องนี้ เพียงแค่นี้ แกเข้าใจเลย จบเลยไม่ต้องคุยกันมาก คุณสุทัศน์สมองแกปราดเปรื่อง ผมไม่ผิดหวังที่ได้ทำงานกับคุณสุทัศน์..
กะโหลกบางฯ เป็นหนังเรื่องแรกของแกด้วย ที่ถ่ายทำแบบดับเบิ้ล ซีสเต็ม คือถ่ายภาพและซิงค์กับการบันทึกเสียงไปพร้อมด้วย จากเรื่องนี้แล้ว ผมกับคุณสุทัศน์ก็ได้ทำงานด้วยกันอีกเรื่องคือ ดอกไม้ในทางปืน ซึ่งห่างกัน 8 ปี..
และจากที่เฝ้าสังเกต หลังจากหนังเรื่องกะโหลกบางตายช้า กะโหลกหนาตายก่อน วงการภาพยนตร์ไทยยุคนั้น เรียกได้ว่า ตกอยู่ภายใต้แสงเงาที่บันดาลโดยคุณสุทัศน์ อินทรานุปกรณ์ แทบจะทั้งสิ้น
ถึงวันนี้ตากล้องในตำนานหนังคนนี้ ก็ยังมีงานคงเส้นคงวา แม้จะไม่มีงานหวือหวาอัครเหมือนยุคก่อน เหตุเพราะวงการหนังไทย เสื่อมถอยลงไป
แต่ไฟในดวงตาทั้งคู่ของชายชื่อ สุทัศน์ อินทรานุปกรณ์ เท่าที่ผมเห็นยังคงช่วงโชติหลังแววตาอันคมกริบเหมือนเลนส์ถ่ายภาพไม่มีผิด ไม่ต่างจากอดีตเลย
มิพักพูดถึงความกระฉับกระเฉงซึ่งหาได้เสื่อมถอยตามห้วงวัยนั้นเลย เขายังมีความสุขกับงานถ่ายภาพไม่ได้มีท่าทีเบื่อหน่ายเอาเลยแม้แต่น้อย น่าอิจฉาจริงๆ”
ครับ..ก็ไม่ต้องซักต้องถามอะไร แค่ฟังก็มีความสุข ความปีติเพลิดเพลินใจที่สุดแล้ว แต่ก่อนวางหู ผมถามคุณมานพ..
คิดจะวางมือจากวงการหนังแล้วเหรอ? แกบอก.. “ไม่เลยๆ ยังมีเรี่ยวแรงอยู่ เร็วๆนี้ จะมีผลงานมาให้ได้ดูกัน แต่ต้องปีนบันไดดูนะ”..
อีกแล้ว..ทำ “หนังแนว” เมื่อไหร่จะรวย?
