เปลว สีเงิน
วันนี้ “ตะครั่น-ตะครอ” บอกไม่ถูก
เขียนหนังสือก็วิ้งๆ ในหัว เลยขออนุญาตกองบก.หยุดตรุษจีน คือไม่เขียน ๑ วัน
เป็นอาการ “โรคคนแก่” งอแงไปเรื่อยน่ะครับ!
ฉะนั้่น เมื่อพลิกไปหน้า ๘ ไทยโพสต์วันนี้ ไม่ปะหน้ากัน ก็อย่าได้สงสัยอันใด
เหมือนที่รัฐบาลเขาให้ตรุษจีนเป็น “วันหยุดราชการ” ในรอบ ๘๐๐ กว่าปี นับแต่มีประเทศไทยมานั่นแหละ
ก็ไม่ต้องสงสัย เพราะบ้านเมืองไทยยามนี้ อะไรที่ไม่เพี้ยน ก็จะไม่ใช่ประเทศไทย ยุคมฤตยูขี่ดวงเมือง
กินยาไป ๒ เม็ด แผ่สองสลึงบนเก้าอี้ซักครึ่งชั่วโมง นึกขึ้นได้ กับแฟนหนังสือพิมพ์ ผมไม่เขียน ยังมีขาประจำ-ขาจรเขียนให้อ่าน
แต่กับแฟนเพจ “เปลว สีเงิน” นับแสนคนล่ะ หลับตาเห็นหน้า-ลืมตาเห็นตัวหนังสือทางจอทุกวัน จู่ๆ ว่างเปล่า ไม่บอกข่าวคราวอะไรเลย
จะทำให้อดคิดไม่ได้ว่า ผมจืดจางน้ำใจ กับคนมีจิต-มีใจต่อกัน ฉันท์ญาติ ฉันท์เพื่อนสนิท-มิตรสหาย ที่มีความรู้สึกดีๆ ต่อกันมายาวนานและต่อเนื่อง
ก็เลยต้องลุกมาบอกกล่าว-เล่าสิบกับแฟนทางเว็บ-ทางเพจ “เปลว สีเงิน” ซะนิด ว่าที่หายไป ใช่ตายจาก หากแต่กระปอด-กระแปด
ฉะนั้น ที่มานี่ แค่มาบอกกล่าว ไม่คุยอะไร ความจริงเรื่องคุยมีเยอะ แต่กับเรื่องในภาวะ “สังคมเพี้ยน” บอกตรงๆ เบื่อหน่ายจะคุย
ก็ดูซี….
ทุกวันนี้ ในขบวนการ ๓ อำนาจประเทศ มีอำนาจไหนที่ไม่เพี้ยนบ้าง?
อำนาจบริหาร ก็เพี้ยน
อำนาจนิติบัญญัติ ก็เพี้ยน
อำนาจตุลาการ ใครบอกว่า “ไม่เพี้ยน” บ้างตอนนี้!?
“บางคน” ในองค์กรข้าราชการ, ทหาร, ตำรวจ, ครู-อาจารย์, มหา’ลัย, นักเรียน-นิสิต-นักศึกษา, วัยรุ่น-วัยชรา และสื่อ ไม่เว้นกระทั่งพระ
“เพี้ยน-ไม่เพี้ยน” ล่ะ?
ผมเห็นอยู่สถาบันเดียวที่ไม่เพี้ยน ต้องยกย่อง-ชมเชยด้วยซ้ำ คือ
“สถาบัน รปภ.”!
รปภ.ย่อมาจาก “เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัย” ที่เรียกกันทั่วไปว่า “ยาม” นั่นเอง
ยาม ไม่มีดีกรีปริญญา ไม่มีคำว่าดอกเตอร์, อาจารย์, ศาสตราจารย์ นำหน้า
แต่ “ยาม” หรือรปภ.ที่มหา’ลัยธรรมศาสตร์ มีคุณค่าเป็นศักดิ์-เป็นศรี มีจิตสำนึกในหน้าที่ คู่ควรชาติกว่าพวกอาจารย์และผู้บริหารหลายๆคน
คงเห็นคลิปกันแล้ว…..
ที่นักศึกษากลุ่มหนึ่ง พยายามนำธงแดง เขียน ๑๑๒ จะชักขึ้นยอดอาคารแทนธงไตรรงค์
ผู้บริหารมหา’ลัยก็ดี อาจารย์ก็ดี ซึ่งเป็นข้าราชการ ตำรวจ ก็ดี ซึ่งเป็นผู้รักษากฎหมาย
เหมือนคนเหล่านั้น “ไม่มีชีวิต” อยู่ในโลก!
มีแต่รปภ.๔-๕ คน….
โดยคุณป้าพี่ผู้หญิง เข้าใจว่าเป็นผู้นำสถาบันรปภ.ธรรมศาสตร์ ทั้งปกป้อง ทั้งยับยั้งการกระทำทรามของนักศึกษากลุ่มหนึ่ง “สุดชีวิต”
รปภ.เทิดคุณธรรม-จริยธรรมสำนึก พิทักษ์ธรรมศาสตร์ ธำรงความเป็นมหา’ลัยในความหมาย “ไทยประเทศ” ไว้ได้
เห็นมหาชนออกมาชื่นชมกันมากมายเมื่อวาน
ก็อดคิดทางเปรียบเทียบไม่ได้ว่า….
ถ้าไม่มีรปภ.เทิดคุณธรรม-จริยธรรม ม.ธรรมศาสตร์มีแต่พวกอาจารย์และคณะบริหารอย่างที่มีวันนี้
ธรรมศาสตร์เป็นแหล่งบัญชาการขบวนการ “ล่มชาติ-ล้มสถาบัน” เบ็ดเสร็จไปแล้ว!
โจรจะยึดมหา’ลัย พวกอาจารย์หรี่ตา แต่พอศาลไม่ให้ประกันพวกทำผิดซ้ำซากแล้วไม่สำนึก
โอ้โฮ….
พวกจารย์กฎหมาย เข้าชื่อยาวเป็นหางหมา กางตำรา แต่ไม่เปิดกะโหลกสำนึก อ้างเป็นข้อๆๆๆ ต้องปล่อย!
แล้วเรื่องในพม่า เห็นเขาตีหม้อประท้วงก็เลียนแบบเอามาตีบ้าง ซึ่งมันไม่เกี่ยวกันเลย ทั้งคนละเรื่อง-คนละประเด็น
เนี่ย….
มันเพี้ยน เหลวเละกันไปทั่งหมด ไม่ต่างปลาร้าหมักในไหกำลังเน่า ยิ่งพวกสส.ในสภา พวกโจรคราบพรรคการเมืองกำลังลอก เละสุดๆ จริงๆ
สภาพเหล่านี้ น่าเบื่อหน่าย จะเอามาคุย ก็ไม่รู้จะคุยเพื่ออะไร แต่ถ้าเอามาด่า นั่นพอได้ แต่ก็ไม่เกิดประโยชน์อีกนั่นแหละ
เอาเป็นว่า วันนี้มาขอลาท่านหนึ่งวัน จันทร์ที่ ๑๕ ค่อยมาเจอกัน เอาอย่างนั้นนะครับ.
