เปลว สีเงิน
“ไทย-อินโดฯ” วันนี้ ถึงจะไม่เป็น “คู่หยุดโลก”
แต่ “หยุดอาเซียน” ได้แน่!
ถ้าอยากรู้ฝ่ายไหนจะชนะ ต้องไปถามคอบอลประเภทเข้ากระดูก หรือไม่ก็เกจิในวงการ เขาจะประเมินจากฟอร์มการเล่นของนักเตะแต่ละคนทั้งสองทีมได้
ส่วนผม เป็นพวก “เชียร์เพื่อชาติ”
ดูก็ไม่เป็น นักเตะก็รู้จักไม่กี่คน แต่เมื่อแข่งระดับอาเซียน-เอเชีย (รอระดับโลกอยู่นะ) อะไรที่ไม่เป็น เป็นหมด!
ฉะนั้น วันนี้ (๒๙ ธค.๖๔) ใครเอาช้างมาฉุดก็ไม่ยอม ผมจะต้องนั่งเฝ้าหน้าจอ เปิดช่อง ๗ สี รอเวลา “ไทย-อินโดฯ” ลงสนาม ตอน ๑๙.๓๐ น.
พูดถึงโทรทัศน์ สงสาร “ช่องอื่น” เขานะ
อุตส่าห์กระเย้อกระแหย่งแข่งกันทุ่มเงินประมูลช่อง ได้มาแล้วก็จับฉ่าย “หนักกระพี้-ไม่มีแก่น”
ส่วนช่อง ๗ สี อยู่เฉยๆ ไม่ไปแย่งกะใคร นอกจากชำนาญละครจักรๆ วงศ์ๆ แล้ว ยังเจนจบในยุทธจักรทีวี
ให้ช่องอื่นๆ ตะกายกันไป
แต่ช่อง ๗ สี “ใส่ทีเดียว” ก็กินรวบ ทุกรีโมต กดไปที่ “ช่อง ๗ สี” เรียบวุธทั้งประเทศ!
ขอโทษ ผมมันคนชอบแถ ก็อย่าถือสา กลับมาเข้าสนามต่อ
ดูตามสถิติ บอลชิงแชมป์อาเซียน อินโดฯ เข้าชิงมาแล้ว ๕ ครั้ง แต่ได้ “รองแชมป์” ทั้ง ๕ ครั้ง
ใน ๕ ครั้งนั้น อินโดฯ ชิงกับไทย ๓ ครั้ง ผลเป็นดังนี้
-ปี ๒๕๔๓ ชิงกันที่สนามราชมังคลากีฬาสถาน ไทยชนะไป ๔-๑
-ปี ๒๕๔๕ แข่งที่อินโดฯ ฟัดกันถึง ๑๒๐ นาที ยังเสมอ ๒-๒ ต้องดวลจุดโทษ ไทยตีนเที่ยงกว่า ชนะไป ๔-๒
-ปี ๒๕๕๙ ชิงกันอีกในระบบ “เหย้า-เยือน”
นัดแรก แข่งที่อินโดฯ อินโดฯ ชนะไทยไปก่อน ๒-๑ นัดที่สอง แข่งที่ราชมังคลาฯ
ไทยเอาคืนอินโดฯ ๒-๐ นับประตูรวมไทยได้ ๓-๒ “ครองแชมป์อาเซียน” ส่วนอินโดฯ แห้วไปอีก
สรุปว่า ในการชิงกับไทย อินโดฯ ยังไม่เคยชนะไทยเลย!
และ ๒๙ ธันวา.กับ ๑ มกรา.นี้ เป็นทั้งนัดล้างตา-ขยี้ตาของอินโดฯ ในการชิงกับไทยเป็นครั้งที่ ๔
ถ้วย AFF SUZUKI CUP 2020 นี้เท่านั้น ที่จะใช้ “รักษาแผลใจเรื้อรัง” ของอินโดฯ ได้!
ก็น่าเห็นใจเพื่อนนะ สำหรับอินโดฯ….
ถ้าจะชนะไทย ได้แชมป์ซักครั้ง ผมก็ไม่เสียใจเหมือนทีมอื่นชนะ จะแสดงสปิริตไทย ปรบมือให้ด้วยซ้ำ
เพราะเท่าที่ดูจากการแข่งขันกีฬาทุกประเภทในระดับนานาชาติ เวลาไทยแข่งกับชาติอื่น กองเชียร์ที่มาช่วยเชียร์ทีมไทยเสมอ
ก็อินโดฯ นี่แหละ!
แม้แต่นักเตะทีมอินโดฯ ก็เหมือนกัน จะมีทัศนคติแห่งมิตรภาพกับทีมไทยมากกว่าทีมประเทศอื่นๆ
เขาหนัก ก็หนักในเกม เพราะ “ตัวใหญ่-ต้นจัด-ปลายแผ่ว” ด้วยอายุพรรษามาก ขืนลากเกมยาว อาจแพ้สังขารได้
แต่ความที่ “ชิงทีไร-แพ้ทีนั้น”……..
มันเป็นแรงกดดันเกียรติยศให้นักเตะอินโดฯ “ตาย-เป็นตาย” ในนัดนี้ มีเท่าไหร่ เขาต้อง “จัดหนัก-จัดเต็ม” กับไทยแน่
แต่โค้ช “มาโน่ โพลกิ้ง” ของเราก็ดีนะ
ถ้อยคำสัมภาษณ์ “ให้เกียรติ” ทีมอินโดฯ ถือว่าได้ใจต่อกัน ไม่เหมือนบางทีม จะให้สัมภาษณ์ก่อนแข่ง เหมือน “เอาตีนลูบ” หน้าคู่ต่อสู้
ซึ่งนั่น จะสร้างแค้น-อาฆาตในเกมกีฬาโดยไม่จำเป็น
พูดถึงโค้ช….
โค้ชของอินโดฯ “ชิน แตยัง” เป็นชาวเกาหลีใต้เหมือนโค้ชทีมเวียดนาม “ปาร์ค ฮัง ซอ”
แต่ความเป็นสุภาพบุรุษโค้ชเหมือนหน้ามือกับหลังมือ ผมฟังโค้ช “ชิน แตยัง” ให้สัมภาษณ์ นึกถึง “ชเว ย็อง-ซ็อก”
“โค้ชเช” ที่เป็นคนไทยแล้วในชื่อ “ชัชชัย ชเว” ที่พูดจาเรียบร้อย ให้สัมภาษณ์แต่ละครั้ง เป็น “สุภาพบุรุษโค้ช” ที่น่าชื่นชมคนนั้น
โค้ช “ชิน แตยัง” บอกว่า……
“พูดตามตรง ผมต้องการพาอินโดนีเซียคว้าแชมป์ให้ได้
แต่การจะเป็นแชมป์ มันไม่ใช่ว่าเดินผ่านแล้วก็ได้แชมป์เลย เราจะเป็นแชมป์ได้ก็ต่อเมื่อเราทำงานอย่างหนัก
ในฐานะผู้เล่นและโค้ช…..
ผมผ่านการเป็นแชมป์มามากกว่า ๒๐ ครั้ง จะถ่ายทอดประสบการณ์ให้กับผู้เล่น เพื่อให้เราได้ชัยชนะในรอบชิงชนะเลิศ”
“ทีมชาติไทยเป็นทีมที่แข็งแกร่ง มีผู้เล่นที่มีคุณภาพ ไม่สามารถมองหาข้อเสียของทีมชาติไทยได้เลย
แต่มันไม่สามารถคาดเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นในเกมนัดชิงชนะเลิศ สิ่งที่ผมสามารถบอกได้ในตอนนี้คือ ทีมชาติไทยเป็นทีมที่ดีเท่านั้น”
น่ารักนะ ฉลาดพูด ถ้าเป็นสาวๆ จะเข้าไปหอมซักฟอด!
ความจริง “ชิน แตยัง”สามารถพูดได้ว่า ในยุทธจักรลูกหนัง ผลงานจะเหนือกว่าโค้ช “มาโน่ โพลกิ้ง” ของเราด้วยซ้ำ
บอลโลก ปี ๒๕๖๑ ที่รัสเซียเป็นเจ้าภาพ
“เกาหลีใต้” อัด “เยอรมนี” ซะ ๒-๐ ในรอบสุดท้าย
ก็ “ชิน แตยัง” คนนี้แหละ เป็นผู้ฝึกวิทยายุทธลูกหนังให้นักเตะเกาหลีใต้ชุดนั้น!
และวันนี้ โค้ชเกาหลีกับโค้ชเยอรมันมาเจอกัน ไทยจะเพิ่มรอยแผลให้อินโดฯ หรืออินโดฯ จะล้างอาถรรพ์ได้สำเร็จ
แหม…อยากให้ถึงทุ่มครึ่งไวๆ จังเลย!
ที่โค้ช “ชิน แตยัง” พูดถึงทีมไทย นั่นไม่ใช่แสร้งยกยอ นอกจากทีมไทยชุดนี้ “เล่นกันเป็นทีม” แล้ว ความสามารถเฉพาะตัวแต่ละนักเตะ นับว่าหลานๆ บาร์เซโลน่า
นอกจาก “ทดแทนกันได้” ในสถานการณ์วิกฤตแล้ว ยังมีประสิทธิภาพทั้งบอลรุก-บอลรับ
แต่ด้วยรูปร่าง จะเพรสซิ่งบอลกับรถถังอินโดฯ ได้ขนาดไหน วันนี้ก็น่าห่วงอยู่
แต่ของเรา “พลิ้ว” ได้เก่ง ทั้งลูกสั้น-ลูกยาว อินโดฯ ขืนเอาแต่โหมบุกในยกแรก
ระวัง…ไทยไม่ปะทะ แต่จะสวน แวบเดียวตุงตาข่าย ชนิด “ลี้คิมฮวง” ตาค้าง ครางอ๋อย ไวกว่ามีดสั้นเรายิ่งนัก!
คำว่า “ไทย-เจ้าอาเซียน” ใช่ว่าพูดกันเอง
หากแต่เพราะ ไทยครองแชม์อาเซียนมากที่สุดกว่าทุกประเทศนั่นตะหาก คือคำที่ใครปฎิเสธไม่ได้
ก็ดูตามสถิติซี…
-ไทย แชมป์ ๕ สมัย ปี ๒๕๓๙,ปี ๒๕๔๓,ปี ๒๕๔๕,ปี ๒๕๕๗ และปี ๒๕๕๙
-สิงคโปร์ ๔ สมัย ปี ๒๕๔๑,ปี ๒๕๔๗,ปี ๒๕๕๐ และปี ๒๕๕๕
-มาเลเซีย แชมป์ ๑ สมัย ปี ๒๕๕๓
– เวียดนาม แชมป์ ๒ สมัย ปี ๒๕๕๑ และปี ๒๕๖๑
ส่วนอินโดนีเซีย เข้าชิง ๕ ครั้ง ได้แค่ “รองแชมป์” ทั้ง ๕ ครั้ง มันจะเป็น “ตำนาน” ที่จะถูกตำต่ออีกครั้ง หรือไม่ ก็หวั่นแทนอยู่
เท่าที่ฟังแฟนบอลอินโดฯ เขาวิพากษ์ ชั่งน้ำหนักดูแล้ว เขาก็หวังมาก เป็นหวังแฝงหวาดๆ ไม่ค่อยจะเต็มร้อยนัก
แต่เขาบอกว่า “เจอไทยสบาย (ใจ) กว่าเจอเวียดนาม”!
นอกจากไม่ถูกชะตาเวียดนามที่พูดจาหยามเขาแล้ว แต่เขาก็ยอมรับว่า เวียดนามเล่นหนัก เล่นเร็ว เพรสซิ่งบอลได้น่ากลัว
ส่วนไทยเล่นช้ากว่าเวียดนาม แต่คลาสสิก แพรวพราวกว่าเวียดนาม แต่เขาจะเอาชนะได้
ก็บอกแล้ว อินโดฯ กับไทยนี่ มันชะตาต้องกัน
ในขณะที่อยากชนะ แต่ก็ยังยอมรับนักเตะช้างศึก คือลึกๆ แล้ว ผมหยั่งว่า เขาก็ไม่แน่ใจว่า จะชนะไทยได้เปล่า?
ถึงแม้ “ธีราทร บุญมาทัน” แบ็กซ้ายตัวแสบของไทยอาจจะไม่ได้ลงในนัดแรกวันนี้
เพราะมีใบเหลืองเป็นแบงก์ย่อย ๒ ใบ พร้อมถูกแลกเป็นใบแดง โค้ชคงเซฟไว้ก่อน
สรุป นอกจากธีราทรกับฉัตรชัยเป็นพระเอกม้านั่งแล้ว นอกนั้น “อัศวินช้างศึก” อยู่ครบ ทุกตัว
ที่สำคัญ “ช้างศึก” ชุดนี้ คึกเหลือหลาย…
นับแต่ได้ “มาดามแป้ง” มาเป็นแม่ยกประจำทีม ก็แทบจะแหกเพนียดออกไปเสยเดี๋ยวนี้เลยซะด้วยซ้ำ!
ยิ่งโค้ชมาโน่ด้วยแล้ว……
นี่คือโอกาสทองเพิ่งมี “ครั้งแรก” ในอาชีพโค้ชของเขา
ในเมื่อนักเตะลงตัว ก็อยู่ที่การวางแผนของโค้ชเยอรมันนี้เท่านั้น ว่าจะใช้ “กลยุทธ์-กลศึก” รูปแบบไหน พิชิตแผนของโค้ชเกาหลีวันนี้
ไทยแชมป์กลับมาเที่ยวนี้ ……
ทั้งสต๊าฟโค้ช ทั้งนักเตะ ขึ้นชั้นเป็น “เสี่ยช้าง” กันทั้งหมด!
เบาะๆ ดูตัวเลขตอนนี้ ไม่ต่ำกว่า ๕๐ ล้านแล้วละมั้ง? เมื่อวานเห็นพล.ต.อ.สมยศ เซ็นเช็คสดจ่ายตรงไปแล้ว ๑๐ ล้าน แล้วยัง “มาดามแป้ง” อีก
เธอคงไม่ปะแป้งหรอก แต่จะ “ละเลงแป้ง” โปะกันเลยทีเดียว
นี่ก็คุยแบบคนเห่อ “พลอยผสมโรง” จะให้ฟันธง-ฟันเสา ฟันไม่ถูกหรอก
รู้อย่างเดียว “ไทยไม่เคยแพ้อินโดฯ” เท่านั้น!
ขอบคุณภาพจากเพจเฟซบุ๊ก Madam Pang – มาดามแป้ง – นวลพรรณ ล่ำซำ
