เปลว สีเงิน
น้ำตาผมไหลเหมือนทำนบแตก!
เมื่อเห็น “น้องเทนนิส” ยืนเหนือแป้นรับเหรียญทองโอลิมปิก คืนวาน (๒๔ กค.๖๔) ที่ญี่ปุ่น
พอเพลงชาติ “ประเทศไทย รวมเลือดเนื้อชาติเชื้อไทย ….” กระหึ่มขึ้นเท่านั้นแหละ
ธงชาติไทยที่อยู่เหนือสุดค่อยๆ เลื่อนขึ้นนำ ธงชาติสเปน อิสราเอล และเซอร์เบีย เหรียญเงิน-เหรียญทองแดง ค่อยๆเลื่อนตามลดหลั่นกันไป
น้ำตามันทะลัก-ทะลายออกมาอีก ลำคอตีบตัน อกมันจะระเบิด เพราะหัวใจขยายเบ่งพอง
เพลงชาติไทยนี่..ขลัง ได้ยินทีไร ใจมันทั้งฮึกทั้งเหิม!
พอเห็นโค้ชเช, น้องเทนนิส คว้าธงธาติไทยคนละมุม วิ่งรอบๆ เวที
มันไหลต่ออีก….
มันล้นจนไหลเปียกแก้ม ได้สติ แทนที่จะเขิน กลับเอาเลย..เอาเลย..ไหลอีก…ไหลไปเลย
ลุงแก่ๆ คนนี้ ไม่มีอะไรตอบแทนหลานเทนนิสตัวนิดเดียว ที่หัวใจยิ่งใหญ่ อดทน-มุ่งมั่น “เพื่อชาติไทย” ชนิดเรียกว่า สู้จนเลือดหยดสุดท้าย
มันเกินจะหาคำใดมาเอ่ยจริงๆ!
น้องเทนนิส อายุ ๒๓ ปี ก็เด็กสาวคนหนึ่งในโลกวัยรุ่น โลกของวัยรุ่น ………
ถ้าการฝึกซ้อมคือการกักขัง น้องเทนนิส “พาณิภัค วงศ์พัฒนกิจ” ยอมกักขังตัวเองอยู่ ๑๕ ปีเต็ม ฝึกซ้อมกับโค้ชเชแทนการเที่ยวเล่น
โค้ชเช- “เช ยอง ซอก” หรือ “ชัยศักดิ์” คนไทยสมบูรณ์แบบในวันนี้
ต้องบอกว่า เอกลักษณ์โค้ชเกาหลี คือ ระเบียบวินัย-อึด-โหด-มุ่งมั่น ระฆังหมดเวลายังไม่ดัง ความหวังยังมี ต้องสู้…และสู้ ห้ามหยุด ห้ามถอดใจ
คุณ Withawatt Cozy Tansuhaj นำเรื่องราวบางตอนในหนังสือ “อัตประวัติโค้ชเช” มาโพสต์ ประมาณนี้
งานโค้ชทีมชาติครั้งแรกของโค้ชชเว คือคุมทีมชาติบาห์เรน โค้ชชเวต้องเข้าคัดเลือกกับคนอีก 7 คน ที่มีทั้งนักกีฬาทีมชาติ
โค้ชที่จบปริญญาเทควันโด แต่ที่ได้งานเพราะอย่างเดียวที่เหนือกว่าคนอื่น ก็คือ
โค้ชชเว รู้ภาษาอังกฤษได้ระดับเข้าใจอย่างดี
เมื่อโค้ชชเวมาคุมทีมชาติไทย (พศ.๒๕๔๕) ซึ่งก็เกือบจะมีอายุงานเพียงแค่ 8 เดือน เพราะปัญหาหลายๆ อย่างที่เจอ
โค้ชชเวเคยถูกสมาคมเรียกไปพบ เพราะผู้ปกครองของนักกีฬาเทควันโดทีมชาติไทยผู้ชายคนหนึ่ง บอกให้ขอโทษเธอและลูกชาย
เพราะโค้ชซ้อมกับลูกชายเธอแรง จนฟันหัก
โค้ชชเวเคยเจอกระแสต่อต้าน คำพูดเสียดสีตีวัวกระทบคราดจากนักกีฬาบางคน เมื่อรู้ว่า เขาไม่เคยติดทีมชาติและไม่เคยได้เหรียญในกีฬานานาชาติ
แต่โค้ชชเวก็ไม่เคยเอามาเป็นอารมณ์หรือทำให้เสียแนวทางทางวางไว้ เขาต่อสู้ต่อไปอย่างไม่ย้อท้อ
และนั่นทำให้ลูกศิษย์ที่ศรัทธาโค้ชชเว ได้บุคลิกภาพ
“สู้จนวินาทีสุดท้าย” มาเต็มๆ
โค้ชเชมีคำพูดที่สอนลูกศิษย์ทุกคนคือ “นักกีฬาต้องรู้จักเคารพตัวเอง”
ในหนังสืออัตประวัติ โคชเชยังพูดถึงนักกีฬาไทยในอดีตน่าใคร่ครวญ….
“ในการแข่งขันครั้งแรกที่ประเทศจอร์แดน ผมผิดหวังในตัวนักกีฬาไทยพอสมควร
ไม่ใช่เรื่องเหรียญ แต่เป็นเรื่องเกี่ยวกับความประพฤติและมารยาท ภาพนักกีฬาใส่รองเท้าเเตะเดินไปมา นั่งระเกะระกะบนพื้น กินขนม เคี้ยวลูกอมก็มี
นักกีฬาประเทศอื่นๆเวลาพ่ายแพ้แล้วน้ำตาไหล โมโหตัวเองที่ทำผิดพลาด
แต่ภาพนักกีฬาไทยในตอนนั้น จับกลุ่มคุยกันหัวเราะ แข่งขันเสร็จก็เปลี่ยนเสื้อผ้า ไปถ่ายรูปกับนักกีฬาประเทศอื่นๆบ้าง คนที่ได้เหรียญทองบ้าง เห็นแบบนั้นแล้วผมก็หน้าชา”
“มุ่งมั่น-จริงจัง-ระเบียบวินัย-อดทน” คนไทยบอก แบบนี้โหด หนีดีกว่า!
แต่เด็กผู้หญิงคนหนึ่ง ขี้โรค ตัวนิดเดียว ชื่อภาณิภัค ลูกพ่อสิริชัย กลับรับการฝึกโคชเชได้ยาวนานถึง ๑๕ ปี นี่คือคำตอบในตัวมันเองว่า
เพราะอะไร ขณะแพ้เห็นๆ ….
เหลือเวลาแค่ขณะกรรมการเอื้อมมือกดออดหมดเวลา น้องเทนนิสกลับใช้เสี้ยวเวลาที่ “หมดหวัง-ท้อแท้” สำหรับคนทั่วไป
เปลี่ยนโลกได้ในฉันพลันเช่นนั้น?
คำตอบคือ ๑๕ ปี “โคชเช-ชัยศักดิ์” หลอมน้องเทนนิส จนใจนิ่ง-ใจแกร่ง เกินหินผา เธอให้สัมภาษณ์ผ่าน Reporter Journey น่าบันทึก
“หนูคิดตอนนั้นว่า เมื่อมันยังมีเวลาเหลืออยู่ ต้องทำให้เต็มที่ ที่หนูพลิกกลับมาได้ เพราะบอกกับตัวเองว่า เรายังมีเวลา ต้องทำให้เต็มที่ แพ้ก็แพ้ชนะก็ชนะ
ช่วงที่คะแนนตามเขาอยู่ หนูไม่ได้กดดันเพราะรู้ตัวว่าคุมตัวเองอยู่ และเขาก็แก้ทางหนูมาดี เราก็ต้องแก้ทางเขา แต่หนูก็ยังทำได้ไม่ดี
ก็บอกตัวเองว่า เราต้องมีสมาธิ อยู่ในเกมนะ เรายังมีเวลา
ชัยชนะครั้งนี้ หนูขอมอบให้กับคนไทยทั้งประเทศ เป็นชัยชนะที่ตอบแทนความพยายามที่เหนื่อยล้าการฝึกซ้อมมาอย่างยาวนาน ต้องต่อสู้กับอะไรหลายสิ่งหลายอย่าง นี่คือสิ่งที่ปรารถนามาโดยตลอดกับชัยชนะอันสำคัญในครั้งนี้”
…………………….
“หนูตั้งใจในทุกวินาที เมื่อไหร่ก็ตามที่ยังไม่หมดเวลา เรามีโอกาสที่จะคว้าชัยชนะได้ ที่สำคัญก็คือ ไม่ได้กดดันตัวเอง
โค้ชและผู้บริหารก็ไม่ได้กดดันแต่อย่างใด ทุกคนบอกแต่เพียงว่า ลงสนามแข่งขันให้ดีที่สุด ทำหน้าที่ให้สมบูรณ์แบบที่สุด
จะได้เหรียญหรือไม่ได้เหรียญก็ไม่เป็นไร ทำให้ไม่กดดันอะไรเลย”
……………………
“วินาทีที่คว้าชัยชนะนั้น ไม่ได้คิดถึงเรื่องอะไร คิดแต่เพียงว่าตั้งสติแล้วก็จะทำคะแนนให้ได้ ไม่รู้ด้วยว่าเวลาเหลือแค่ 5 วินาที
ก่อนมาแข่งขันในวันนี้ เมื่อคืนที่ผ่านมานอนไม่หลับกว่าจะหลับก็ตีสอง เนื่องจากตื่นเต้น อาศัยมางีบที่สนามแข่งขัน ในช่วงรอแข่ง ยอมรับว่าตื่นเต้นมากๆ ก่อนจะบรรลุถึงความฝันของตัวเองได้
แต่ก็ตั้งเป้าว่า ในโอลิมปิกเกมครั้งต่อไป จะลงทำการแข่งขันและอยากได้แชมป์โลกสมัยที่สามให้จงได้”
น้องเทนนิส ใช้เวลากว่า ๑๕ ปี คร่ำเคร่ง ฝึกปรือ จนผลึกเย็น ใช้ “เสี้ยววินาทีเดียว” เปลี่ยนโลกสำเร็จ
โค้ชเช ใช้เวลา ๑๙ ปี สร้างชื่อให้สมาคมกีฬาเทควันโดและหลอมน้องเทนนิสเป็นนักเทควันโดเหรียญทองโอลิมปิก ๒๐๒๐
ไม่ง่ายเลย ไม่ง่ายจริงๆ
ขอบคุณ “คุณพ่อสิริชัย” และทุกคนในครอบครัว “วงศ์พัฒนกิจ” และสุราษฏร์ธานี “ถิ่นกำเนิด” น้องเทนนิส
สุราษฏร์ธานี “เมืองคนดี”
สร้างคนดีให้ประเทศ “สมชื่อ-สมนาม-สมไทย” จริงๆ
ผมมั่นใจ ….
เมื่อน้องเทนนิส นำเหรียญทองโอลิมปิก “เหรียญแรก” จากกีฬาเทควันโดให้ประเทศ
จะเป็นตัวสร้างพลัง ความฮึกเหิม ให้นักกีฬาไทยทุกคน ที่กำลังขับเคี่ยวอยู่ในอีกหลายประเภท
“เหรียญทอง” เหรียญที่ ๒ ที่ ๓ ที่ ๔ ต้องตามมาแน่!
ความจริง ผมนั้น บ่อน้ำตามันแห้งไปนานแล้ว แต่พอน้องเทนนิสชนะ หัวใจมันกลั่นมาจากไหนก็ไม่รู้มัน
ยิ่งเห็นน้องในชุดวอร์มสีขาวคว้าธงธาติที่สวยที่สุดในโลกคลุมสองไหล่
ขาว-แดง-น้ำเงิน ธงชาติไทยนาทีนั้น พริ้วระริกไหวเหมือนมีชีวิตโอบกอดน้องเทนนิสดีใจและดีใจ
ธงชาติไทย มันช่างสวย สดใส โดดเด่น “ทะลุโลก” งามจับใจกระไรปานนั้น!
คำว่า “รักชาติ-ชาติคือหัวใจ” มันคืออย่างไร?
เพิ่งได้คำตอบจาก จาก “เสี้ยวในเสี้ยววินาที” ก่อนหมดเวลาแข่งขัน พลันน้องเทนนิส อัดเปรี้ยงสุดท้ายเข้าลำตัวคู่ต่อสู้เหมาะเหม็ง
๒ แต้มพรวด
จากตาม ๙-๑๐ พลิกเป็นชนะ ๑๑-๑๐ ฉับพลัน ปานปาฏิหาริย์ คนลุ้นหน้าจอแทบว่าหัวใจจะวาย!
เสี้ยววินาทีนั้น ต้องจารึกไว้เลยว่า เป็นเสี้ยว “วินาทีเปลี่ยนโลก” จริงๆ!
อกซ้ายโลโก้โอลิมปิกไทย อกขวาธงชาติไทย ต่ำลงมาโลโก้แกรนด์สปอร์ตคู่กีฬาไทย
มือขวา น้องเทนนิสหยิบเหรียญทองที่คล้องคอขึ้นจูบ มือซ้ายชูช่อดอกไม้แห่งชัชยชนะ………
มันช่างสวย สง่างาม “ที่สุดในโลก” กระไรปานนั้น เลือดไทยฉีดพล่านไปทั้งตัว น้ำตาไหล ร้องไห้ ดีใจกับน้องเทนนิสไปทุกช็อต
สุดท้าย…………
วันประวัติศาสตร์กีฬาไทย “เหรียญทองโอลิมปิกเทควันโด” จะเกิดขึ้นไม่ได้เลย
ถ้าไม่มี “ดร.พิมล ศรีวิกรม์” นายกสมาคมกีฬาเทควันโดท่านนี้
โคชเชเคยพูดได้ว่า….
“ผมได้รับความรักมากมายจากคนไทย ทำให้ผมอยากตอบแทนความรักนี้ด้วยการคว้าเหรียญทองประวัติศาสตร์ให้วงการเทควันโดไทย”
๑๙ ปี วันนี้โคชเชทำสำเร็จแล้ว
๑๙ ปีของโคชเช ๑๙ ปี ของเหรียญทอง ทั้งสองนี้ ถ้าไม่มีนายกฯ สมาคมชื่อ “พิมล ศรีวิกรณ์”
๑๙ ปี ก็คงมีได้แค่เหรียญสลึง!
ขอบคุณภาพจากเพจเฟซบุ๊ก:
สมาคมกีฬาเทควันโดแห่งประเทศไทย
Taekwondo Association of Thailand
