ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
“พี่หง่า”..ครูชาลี อินทรวิจิตร..
ไม่ใช่คนเขียนเพลงทั่ว ๆไป แต่เป็น “กวี” โดยที่ไม่เคยอวดโพนทนาตัวเอง ถ้าให้พูดตามจริงนะ ครูชาลีไม่รู้ซะด้วยซ้ำ ตัวเองเป็นกวี
เคยคุยและถาม.. “พี่หง่า รู้ตัวมั้ยนี่ว่าพี่หง่าเป็นกวี” .. “ห๊ะ ยังไง?” ท่านทำหน้าไม่เข้าใจ ก็ดูท่อนนี้ของเพลงชื่อ “หยาดรุ้ง” สิครับ
“หยาดรุ้งงามราวดวงดาวรุ่งจิต รุ่งความโสภิต รุ่งชีวิตชายแม้เงา ดวงตาคมซึ้งซึ้งดังเพชรวาว
เนตรงามอคร้าว หยาดรุ้งราวหยาดน้ำริน”
งามราวดวงดาว ไม่ใช่ดาวทั่ว ๆไปนะ แต่ต้องเป็นดาวที่รุ่งจิตเท่านั้นถึงจะ…รุ่งชีวิตชายแม้เงา กระทั่งเงาซึ่งธรรมชาติแล้วเงามันรุ่งไม่ได้หรอก ตัวมันไม่มีแสง
แต่เงาของหยาดรุ้ง แทนที่มันจะมืดอย่างเงาควรเป็น แต่มันกลับเป็นเสมือนยามเช้าอันเรืองรองนะ!
เนี่ย..คนที่จะรจนาออกมาอย่างนี้ได้ ต้องเป็นผู้ที่เห็นเกินกว่าที่ตาเห็น และบรรยายตามการถอดความของหัวใจ คนประเภทนี้แหละที่เราเรียกว่า กวี คือเป็นผู้เห็นสุนทรียภาพในทุกสิ่ง
คนที่ขาดสุนทรียภาพจะมองไม่เห็นสิ่งนี้ บางคนว่าพวกกวีชอบเขียนอะไรเว่อๆ เพราะเข้าไม่ถึง
ซึ่งการเว่อเป็นแยบคายเพื่อสื่อให้รู้ถึงสุนทรียภาพในห้วงหนึ่งที่อารมณ์อันบริสุทธิได้เข้าถึงความงามอันไม่อาจอธิบายได้ด้วยการพูดธรรมดาๆ
ผลงานทุกเพลงของครูชาลีเป็นอมตะทุกชิ้นก็ตรงที่เป็นบทกวี และใช้ภาษาอุปมาอุปไมย แทบจะเป็นศัพท์หรือคำสามัญธรรมดาในเกือบทุกเพลง..
น้อยมากที่จะใช้ศัพท์แสงชนิดแต่งองค์ทรงเครื่องมาประพันธ์!
ดูในเพลง “ทะเลไม่เคยหลับ” ครูชาลีใช้คำง่าย ๆ ธรรมดา ๆ ทั้งสิ้น แต่อุปมาอุปไมยนั้นทำให้ผู้ฟังเข้าถึงภาพของความงามหรือซึ้งไปกับสุนทรียภาพ ตั้งแต่เกิดมาฟังเพลงเป็น
เพลงที่ครูชาลีประพันธ์ มีความไพเราะมีความงามทุกเพลง ไม่ว่าจะฟังกี่ครั้งกี่หนและทุกช่วงวัย ฟังก็ไพเราะอยู่เช่นนั้นไม่เคยเสื่อมคลายและไม่ว่าใครจะเป็นผู้ร้องก็ตาม
ที่ใครเทียบไม่ได้ก็ตรงครูแต่งไม่ใช่แค่เพลงสองเพลง เป็นร้อยเป็นพันเพลง งดงามและไพเราะทุกเพลง จะมีใครที่ทำได้เช่นนี้ จะว่านอกจากเทวดา ก็จะหาว่าสรรเสริญเยินยอเกินไป!
ในด้านการใช้ชีวิต พูดแล้วก็เหลือเชื่อ ครูเป็นผู้ดำเนินชีวิตได้อย่างน่าอิจฉาและยากจะหาใครเสมอได้
เป็นผู้ที่เข้าได้กับคนทุกรุ่น-ทุกเพศ เป็นผู้ไม่มีอัสมิมานะ เป็นผู้ยังชีวิตรื่นรมย์ไม่ยึดติด ไม่กังวล ไม่อิจฉาตาร้อน
ใครจะร่ำจะรวยยากดีมีจน ครูชาลีเป็นเพื่อนได้ทั้งสิ้น หากจะให้โอ่แทนครูก็คือ นับแต่ผู้รากมากดีไล่ลงมานั่นเลยทีเดียว
จะใครไม่ชื่นชมยกย่องหรือมีใครรังเกียจเดียดฉันท์ครูชาลี อินทรวิจิตรนั้น น่าจะหาตัวได้ยากยิ่ง
ด้วยความที่เป็นผู้มองโลกอย่างรื่นรมย์ คุณธรรมเช่นนี้กระมัง ทำให้ครูอายุยืนจนเกือบจะร้อยปี
จึง ณ โอกาสนี้ ขอส่งดวงวิญญาณ พี่หง่า ลุงชาลี ปู่ชาลี ครูชาลี สุดแท้แต่ใครจะใกล้ชิดสนิทสนมเคารพนับถือจะเรียกขาน..
ได้ถึงซึ่งสัมปรายภพอันสงบนิรันดร์กาลด้วยเถิด.
