23 กุมภาพันธ์ 2567 รศ.ดร.โอฬาร ถิ่นบางเตียว รองคณบดี ม.บูรพา ให้ความเห็นต่อความคืบหน้าของนโยบายรัฐบาล ว่า ผ่านมา 6 เดือนเต็ม มันก็ต้องมาดูเรื่องผลงาน ตัวผลงาน ที่คิดว่าประจักษ์ น่าจะเป็นนโยบายจัดระเบียบสังคมที่เห็นผลเป็นรูปธรรมและตอบโจทย์สถานการณ์ความรุนแรงของปัญหาที่สะสมมาอย่างยาวนาน เป็นการแก้ปัญหาเชิงรุกได้อย่างถูกจุดสอดคล้องกับความต้องการของประชาชนอย่างกว้างขวาง นี่คือ ผลงานของรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย นายอนุทิน ชาญวีรกูล
การจับสถานบันเทิง ผิดกฎหมาย ที่ฝ่ายปกครองเดินหน้าลุยเอง มันเป็นการสะท้อนเรื่องการทำงานเชิงรุก และน่าจะเป็นตัวอย่างให้หน่วยงานอื่นๆ ปฏิบัติตาม แต่ถามว่า ทำไม ฝ่ายปกครอง กลายเป็นหน่วยหลักในการทำเรื่องนี้ แล้วตำรวจไปไหน อีกอย่างที่ดี คือ แอ็กชั่นของนายอนุทิน ก็ดุเดือด เด็ดขาดได้ใจประชาชน จำได้ ว่า รัฐมนตรีเคยพูดไว้แบบนี้ เมื่อตอนจับผับแห่งหนึ่ง คือ “คุณสนุกเปิด ผมสนุกจับ ผมบอกแล้ว อย่าให้มีปืน ยาเสพติด เด็ก แล้วนี่มียาเพียบเลย” มันเป็นการสื่อสาร ที่ตรงไป ตรงมา ไม่ซับซ้อน มันก็เหมือนกับการทำงาน ถ้าทำตรงไป ตรงมา มันย่อมดีกว่า
ปรากฎการณ์การลงพื้นที่ของ มท. 1 ในการแก้ปัญหาจัดระเบียบสังคมด้วยตนเองในหลายครั้งหลายกรณี ทำให้สังคมไทยเห็นแล้วว่า หน่วยงานราชการไทยนั้น สนองต่อผู้นำขนาดไหน ถ้าผู้นำ ถ้ารัฐมนตรี ลุย ก็คือไปกันหมด แต่ถ้า อยู่สงบในที่ตั้ง เราจะเห็นความเกียร์ว่างทันที
การกระตุกระบบกลไกราชการของอนุทินทำให้องคาพยพของระบบราชการที่เกี่ยวข้องในการแก้ปัญหาจัดระเบียบสังคมต้องตื่นตัว เจ้าของสถานบริการก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย ประชาชนที่เข้าไปใช้บริการตามสถานบริการก็ต้องปฏิบัติตามกฎหมาย เมื่อกลไกราชการกลับมาเป็นปกติประชาชนก็ได้รับความปลอดภัย ปลอดอบายมุข ประชาชนมีความมั่นคงปลอดภัย สังคมก็เกิดความปกติสุข ความท้าทายของ มท.1 คือ จะทำอย่างไรเพื่อให้กลไกของระบบราชการตื่นตัวอย่างต่อเนื่องในการขับเคลื่อนนโยบายจัดระเบียบสังคมเพื่อสร้างความสุขให้กับประชาชน
“โดยส่วนตัวผมชอบนโยบายจัดระเบียบสังคมมาก เพราะทุกวันนี้ผมเห็นเด็ก เยาวชน นิสิต นักศึกษา เข้าไปใช้เที่ยวตามสถานบริการจนเสรีเกินไปโดยไม่มีมาตรการการควบคุม สถานบริการได้กำไร เจ้าหน้าที่รัฐ บางส่วน บางฝ่าย บางคน ได้ส่วนแบ่ง แต่พ่อแม่เด็ก เยาวชน นิสิต นักศึกษา ต้องแบกรับความเสี่ยงทั้งหมด โอกาสที่จะยาเสพติดก็ง่ายขึ้น ปัญหาอาชกรรมก็มากขึ้น อุบัติเหตุจากการเมาแล้วขับ ปัญหาสังคมขยายวงกว้างมากขึ้น เด็ก เยาวชน นิสิต นักศึกษา จำนวนมากต้องบออกจากระบบการศึกษา”
