ผสมโรง
สันต์ สะตอแมน
เรียกชื่อ.. “ร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับไอลอว์” ก็ถูกแล้ว ดีแล้ว..
แต่จะเป็นเพราะ “ไม่ขลัง-ไม่น่าเชื่อถือ” หรืออย่างไร สื่อบางสำนักจึงใช้พาดหัว.. “ร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับประชาชน” ซะงั้น!
จริงอยู่มีประชาชน 98,041 ร่วมลงชื่อ แต่ก็ไม่ควรสรุปเอาว่า “ประชาชน” เป็นเจ้าของร่างแก้ไขรัฐธรรมนูญฉบับที่มีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ถึงขั้นที่ส.ส.-ส.ว.จะคว่ำในสภาวันนี้-พรุ่งนี้
คือ..ถ้าจะเรียก “ฉบับประชาชน” ก็ต้องเป็นอย่างรัฐธรรมนูญปี 60 ที่ผ่านการลงประชามติด้วยคะแนน 16.8 ล้านเสียง หรือถึงแม้จะไม่ใช่ “เสียง” ของประชาชนทั้งประเทศ เพราะมีผู้ค้านอีก 10.5 ล้านเสียง
แต่ภายใต้ระบอบประชาธิปไตย เมื่อเสียงส่วนใหญ่เห็นพ้องต้องการอย่างไร เสียงส่วนน้อยก็ต้องยอมรับโดยดุษฎี มิใช่รึ?
ฉะนั้น..ขอเถอะ จะสนับสนุนส่งเสริมกันก็ให้เรียกชื่อ “ฉบับไอลอว์” พอแล้ว อย่าอ้างประชาชน ให้ประชาชนเขาสับสนเลยนะพ่อสื่อคุณภาพ!
เออ..พูดถึง “คุณภาพ” ก็ให้นึกขึ้นได้ หลายวันก่อนถูกชวนให้ไปดูหนังเรื่อง “อีกา..จะกู่ร้องปองรักให้ก้องฟ้า” ที่โรงหนังเอสเอฟ เซ็นทรัลเวิลด์
ตอนแรกก็ลังเล อิดออด แต่ด้วยรักและผูกพันทางใจต่อคุณนิติพล รัตนดิลกณภูเก็ต หรือ ที่ผมเรียกอย่างคุ้นชินว่า “เหน่ง” มานมนาน ก็เลยตัดสินใจ..ไปดูก็ได้ (ว่ะ)!
ไปถึงโรงก็ทันยืนเคารพเพลงสรรเสริญพอดี ในท่ามกลางความมืดจึงยังไม่ได้ทักได้คุยกับคุณเหน่ง ซึ่งเป็น “ผู้กำกับ” หนังเรื่องนี้แต่อย่างใด
ผมนั่งดูหนังติดกับคุณโกวิท วัฒนกุล ที่กำลังเตรียมข้อมูลจะทำหนัง “โผน กิ่งเพชร” ก็เลยได้มีคนคอยคุยคอยวิพากษ์วิจารณ์หนัง (เบาๆ) ไปด้วยกัน ซึ่งความรู้สึกของเราทั้งสองดูเหมือนจะตรงกัน..
“ไอ้เหน่งทำหนังได้ขนาดนี้เลยเหรอ” ..คือพูดก็พูด ผมสนิทสนมกับคุณเหน่งมานาน รู้ว่าเคยมีผลงานกำกับหนังมาบ้าง อย่างล่าสุดก็ทำซีรี่ย์ให้กับช่องพีพีทีวี. แต่ผมไม่เคยได้เห็นฝีไม้ลายมือเขาสักครั้ง
เพิ่งครั้งนี้ และก็ไม่ค่อยมั่นใจเสียด้วยซ้ำ ยิ่งบอกเป็นหนังใน “โครงการหนังพลังบุญ” ด้วยแล้ว ก็ยิ่งให้คิด..หาเรื่องให้เสียเงิน!
แต่พอได้ดูหนัง นอกจากจะชื่นชมด้าน “โปรดักชั่น” ที่แทบจะสมบูรณ์จนแทบไม่เชื่อเป็น “หนังทุนต่ำ” แล้ว บทหนังที่เขียนจากเรื่องราวของก็ผู้ป่วยเอชไอวี..
ที่อยู่ภายใต้การดูแลของ “หลวงพ่ออลงกต” แห่งวัดพระบาทน้ำพุ ก็แข็งแรงจนทำให้ต้องตามดูจนจบเรื่อง!
และก็จริงตามที่คุณเหน่งได้พูดโน้มน้าวตอนชวนไปดูหนัง คือดูแล้ว ได้รู้ ได้เห็น ได้เข้าใจผู้คนกลุ่มนี้ที่แทบไม่มีที่ยืนในสังคม ซึ่งเราควรจะแหวกทางให้พวกเขา-ผู้ป่วยเหล่านั้น..
ได้ก้าวมายืนข้างๆคนปกติเช่นผมหรือท่านอย่างไม่รู้สึกรังเกียจ เดียดฉันท์ได้เสียที และอีกอย่างยังให้เกิดแรงบันดาลใจที่จะช่วยเหลือเป็นกำลังใจให้กับ “พระผู้มีเมตตา”..
อย่าง “หลวงพ่ออลงกต”..พระจิตอาสา ที่เหนื่อยหนัก แสนรันทด แต่เป็นที่สุดของความอดทน มานะ ไม่ท้อถอย ที่จะคอยดูแล อุปการะลูกๆ นับร้อยๆ คนที่ป่วยเอชไอวีต่อไป!
หนังอาจจะมีฉายหรือไม่มีโรงฉายผมไม่แน่ใจ แต่ถ้าเป็นไปได้ผมอยากให้คุณเหน่งได้ลองปรึกษากับสมาพันธ์สมาคมภาพยนตร์ฯ หรือหน่วยงานรัฐ เผื่อมีช่องทางไปฉายโชว์ต่างประเทศได้..
มั่นใจ หนังต้องคว้ารางวัล!
