เปลว สีเงิน
คุยสารพัดเรื่องมาครึ่งปี
ทั้งที่ใจผูกอยู่กับ “ลูกสาวแห่งชาติ” อดหลับ-อดนอนไปกับพวกเธอเป็นสัปดาห์
แต่ไม่มีโอกาสได้พูดถึงพวกเธอเลย!
ไม่ใช่ “ลิซ่า-ลลิษา มโนบาล” หรอกครับ นั่นก็ “ลูกสาวแห่งชาติ” อีกคน แต่ผมไม่ห่วงเท่าไหร่ เพราะไม่มีใครทำให้เธอต้องใจหม่น
ที่ยกเป็นประเด็นคุยวันนี้
ผมเจาะจงถึงสาวๆ “ทีมวอลเลย์บอลหญิง” ทีมชาติไทย ที่แข่งรายการ “เนชั่นส์ ลีก 2023” น่ะ
รายการนี้ ๑๖ ทีม แข่งแบบพบกันหมด โดยแข่งกัน ๓ สัปดาห์ๆละ ๒ สนาม แต่ละทีมจะลงสนามทั้งหมด ๑๒ นัด
จบแล้ว เอาอันดับ ๑-๘ ไปแข่งรอบ Final ที่สหรัฐฯ
ตอนนี้ แข่งไปแล้ว ๒ สัปดาห์
สัปดาห์แรกที่ตุรกี มีทั้งแพ้และชนะ สัปดาห์ที่ ๒ ที่บราซิล ไทยเราแพ้รวดทั้ง ๔ นัด
สัปดาห์ที่ ๓ ที่จะถึง แข่งที่บ้านเรานี่แหละ
ที่ “สนามกีฬาอินดอร์สเตเดียม” หัวหมาก โปรแกรม ดังนี้
อังคารที่ ๒๗ มิย. ไทย พบ เนเธอร์แลนด์
พฤหัสบดีที่ ๒๙ มิย.ไทย พบ ตุรกี
เสาร์ที่ ๑ กค. ไทย พบ ญี่ปุ่น
อาทิตย์ที่ ๒ กค. ไทย พบ บราซิล
แข่ง ๒๐.๓๐ น.เหมือนกันทุกนัด จบนัดนี้แล้ว ก็จะรู้แหละว่าไทยติดอันดับ ๑-๘ เพื่อได้ไปแข่งที่สหรัฐฯในรอบ Final หรือไม่?
ตอนนี้ จากที่แข่งไป ๒ สัปดาห์ “มดตะนอยสาว” ของเรา สะสมได้ ๘ คะแนน อยู่ในอันดับ ๑๓ ของตารางคะแนน
เอาหละ คร่าวๆ ด้วยข้อมูลไปแล้ว
ทีนี้ก็มาถึงเรื่องที่ผมจะคุยถึง “ลูกสาวแห่งชาติ” ที่ผมแอบตามดูพวกเธอแข่งทุกนัด แต่ไม่มีโอกาสได้พูดถึง เหมือนปีที่แล้ว
ข้อแรก ขอบอกว่าพวกเธอคือ “นักรบของชาติ” ตัวจริงในทศวรรษนี้
ข้อที่สอง ขอบอกว่า ในการกรำศึกในสนามรบโลกแต่ละนัด ไม่ว่าแพ้หรือชนะ พวกเธอก็ยังอยู่ในหัวใจ ปลื้ม-รัก-ภูมิใจของผมเสมอและตลอดไป
ข้อสาม ขอบอกว่า พวกเธอดีใจได้ยามชนะ แต่ยามแพ้ ผิดหวังได้ แต่อย่าเสียใจ อย่าท้อ อย่าน้อยใจ กับคำพูดที่รานหัวใจ จากแฟนๆ คนไทย ดังปรากฏจากการแข่งสัปดาห์ที่แล้ว
อยากให้พวกเธอแยกแยะ
ระหว่าง “คนเชียร์กีฬา” กับ “คนดูกีฬา” ฟังดูคล้ายกัน แต่จริงๆ แล้ว คนละไฟลั่มกันเลย!
“คนเชียร์” นั้น บางคน “ดูเห็น” แต่ “ดูไม่เป็น” หรอก และส่วนใหญ่ จะเชียร์เหมือนดูวัวชนหรือการตีไก่ หวังชนะ อย่างเดียว
ส่วน “คนดูกีฬา” นอกจากดูเห็นและดูเป็นแล้ว เขายังเข้าใจปรัชญาของการ “แข่งขันกีฬา” ด้วย
“การแพ้” ไม่ได้หมายถึงล้มเหลว เสมอไป
“การชนะ” ก็ไม่ได้หมายถึงความสำเร็จ เสมอไป
“แพ้-ชนะ” มันแค่เกม
ไม่มีใครชนะตลอด และไม่มีใครแพ้ตลอด
ตราบใดที่เข้าใจว่า “อดทน-ฝึกฝน-พัฒนา-พยายาม” คือ หนทางสู่ความสำเร็จของนักกีฬา
ไม่เพียงเฉพาะในกีฬาเท่านั้น แม้การดำเนิน “ชีวิต-การงาน” ก็เช่นกัน
ถ้ามีกีฬาในหัวใจตามนัยที่ว่า……
ทุกคนสามารถไปถึง “จุดสูงสุด” ตามเป้าหมายได้!
คนไทย มีร่วม ๗๐ ล้านคน
ถามว่ามีซักร้อยคนมั้ย ที่ไปผงาดอยู่บนเวทีแข่งขันโลก มี “ธงชาติไทย” ติดอกอวดชาวโลก
ทำให้คำว่า Thailand เป็นคำ “สนิท-ติดหู” ชาวโลก จนขณะนี้ นอกจากคนป่าเท่านั้น ที่ไม่รู้จักประเทศไทย
ที่ทีมวอลเลย์บอลไทย เป็นทีม “อันเป็นที่รัก” ของชาวโลก นั่นเพราะอะไร?
ไม่เพราะ “มดตะนอยสาว” ของเราหรือ…..?
มากเสน่ห์มรรยาทไทย มากฝีมือ-มากศักยภาพและมากด้วยอันฉริยภาพเฉพาะตัวโดดเด่น หนึ่งเดียวจากอาเซียน ยืนสง่าบนเวทีแข่งขันโลกขณะนี้
“มดตะนอยต่อยกับยักษ์”
ถึงแพ้ มดตะนอยก็ฝากพิษให้ทีมชนะขยาด คันคะเยอไปทุกทีม
แต่ละนัด พวกเธอต้องกระโดดสู้ยักษ์ เหนื่อยเจียนตาย หยาดเหงื่อชะโลมร่าง บ่อยครั้ง เจ็บท้าทายพิการตลอดชีวิต
เพราะคำเดียวคือ “เพื่อชาติไทย” อันเป็นที่รัก
พวกเราจึงไม่เคยได้ยินเหล่าเธอคนไหน ตั้งแต่ยุค ๗ เซียนสาวด้วยซ้ำ เรียกร้องเอาอะไรจากชาติเป็นสิ่งตอบแทน
ใจพวกเธอเหนือใจ
กับสิ่งที่พวกเธอสู้ถวายชีวิตให้กับธงชาติไทยผืนน้อยๆ บนหน้าอกพวกเธอ
แต่พวกเราล่ะ ที่เฝ้าหน้าจอบ้าง ในสนามแข่งบ้าง เคยให้อะไรกับพวกเธอบ้าง?
นอกจาก นัดไหนแพ้ ก็เม้นท์ด่า วิพากษ์-วิจารณ์ด้วยถ้อยคำบั่นทอนกำลังใจ
แถมบางราย หมากเก็บเล่นเป็นหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ กลับอวดรู้ สอนพวกเธอ เป็นฉาก-เป็นช่อง
อย่าง ๒ สัปดาห์ที่ผ่านมา ทั้งที่ตุรกีและบราซิล แข่งกับท็อป-เท็นของโลกทั้งนั้น
ยืนในสนาม เหมือนเสาไฟฟ้ากับก้านไม้ขีด!
เขายืนตบ ยืนบล็อก แต่ของเรา ต้องเล่นบทแม่ชีกายสิทธิ์ กระโดดเหาะขึ้นไปตบ ขึ้นไปบล็อก
๓ เซตเสาไฟฟ้า เขาแค่เหงื่อซึม แต่เรา-ก้านไม้ขีด ใจเต็มร้อย แต่แรงร่อยหรอ เหาะระเรี่ย ตั้งแต่เซต ๒ ด้วยซ้ำ
แต่ทีมไทย ไม่ประสงค์เป็นทีมให้ใครต้องสงสาร มีแต่ทำให้ทึ่งและฮือฮา แพ้ก็ฝากฝีมือให้ประทับใจ
ฝากลายให้โลกรู้ นี่แหละเว้ย..เฮ้ย
“นักสู้หญิงไทย”!
มีใครบ้างละ แม่สาวน้อยในหัวใจของผม ที่ทำศึกเนชั่นลีกปีนี้ ขอบันทึกเป็นเกียรติไว้เลยนะ
- ปิยะนุช แป้นน้อย (กัปตันทีม)
- พรพรรณ เกิดปราชญ์
- สิริมา มานะกิจ
- สุพัตรา ไพโรจน์
- ทัดดาว นึกแจ้ง
- หัตถยา บำรุงสุข
- ชิตพร กำลังมาก
- จรัสพร บรรดาศักดิ์
- ชัชชุอร โมกศรี
- อัจฉราพร คงยศ
- พิมพิชยา ก๊กรัมย์
- วิภาวี ศรีทอง
- ศศิภาพร จันทวิสูตร
- ธนัชชา สุขสด
ส่วน “เจ้าหน้าที่-ทีมงาน” ก็มี
- สมชาย ดอนไพรยอด: ผู้จัดการทีม
- ดนัย ศรีวัชรเมธากุล: หัวหน้าผู้ฝึกสอน
- ชำนาญ ดอกไม้: ผู้ฝึกสอน
- ธีรศักดิ์ นาคประสงค์: ผู้ฝึกสอน
- ทิพย์รัตน์ แก้วใส: นักกายภาพบำบัด
- คมสัน วุฒิประเสริฐ: แพทย์ประจำทีม
- สุจิตรา ขรรค์ศร: หมอนวดประจำทีม
- อโนมา ทองมโนกูร: นักข่าวประจำทีม
สัปดาห์หน้าที่ไทย ดูแต่ละทีมที่ไทยแลกตบ ฝ่ามือมหากาฬทั้งนั้น
ฉะนั้น เราต้องเสริมพลังพวกเธอด้วยการให้กำลังใจ ดูกีฬาแแบบอารยะ อย่าดูแบบคนป่าล่าสัตว์
ขอแถมนิด ดูคลิป Giannis Sina Ugo Antetokounmpo นักบาสเกตบอลชาวกรีก-ไนจีเรีย ทีม Milwaukee Bucks ใน NBA
เขาตอบคำถามนักข่าว ที่ถามว่า “ปีนี้ถือว่าเป็นปีที่ล้มเหลวใช่มั้ย?”
เขาตอบยังไง อยากให้เปิดดูเว็บ ITTI Thailand สอนปิงปอง ขอยก “ตัวอย่างคำให้สัมภาษณ์” มาให้อ่าน ดังนี้
…………………….
“…ความพ่ายแพ้…มันไม่ใช่ความล้มเหลว…มันเป็นขั้นตอนสู่ความสำเร็จ…”
“..ไมเคิล จอร์แดน เล่นบาส 15 ปี ได้แชมป์มา 6 ปี…อีก 9 ปีที่ไม่แชมป์ ถือว่าล้มเหลวมั๊ย?..”
“..ไม่มีความล้มเหลวในกีฬา..มันก็มีทั้งวันที่ดี วันที่แย่…”
- บางวันคุณก็เล่นได้สำเร็จ…
- บางวันคุณก็ทำไม่ได้…
- บางวันมันก็เป็นทีของคุณ
- บางวันมันก็ไม่ใช่ทีของคุณ“และกีฬามันก็เป็นแบบนั้น..คุณไม่ชนะเสมอไป..คนอื่นก็จะชนะบ้าง..และในปีนี้ ทีมอื่นจะชนะ..ง่ายๆแบบนั้น”
“..เราก็จะกลับมาในปีหน้าและทำให้ดีกว่าเดิม..พยายามที่จะสร้างนิสัยที่ดี..พยายามเล่นให้ดีขึ้น..ไม่ให้มีช่วงห่างเกิน 10 วันที่เล่นไม่ดี..และเราหวังว่าเราจะชนะ..ตำแหน่งแชมป์”
Cr. ig: iamjeffthailand
…………………………….
ผมรักเป็นกำลังใจให้พวกเธอ forever ทุกนัด-ทุกคนนะ แม่สาวน้อย!
เปลว สีเงิน
๒๑ มิถุนายน ๒๕๖๖
